YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/173
KARAR NO : 2015/484
KARAR TARİHİ : 02.07.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 14. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza

Sanık …. hakkında şantaj ve cinsel taciz suçlarından diğer sanıklar hakkında ise sadece şantaj suçundan cezalandırılmaları talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda tüm sanıkların şantaj suçundan beraatlerine, sanık …’un değişen suç vasfına göre çocukların cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı TCK’nun 103/1-a, 31/2, 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 y hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı CMK’nun 231/8 ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunun 23. maddeleri uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
Hükmün katılan …vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 29.05.2015 gün ve 11999-30074 sayı ile;
“Yargıtay Yüksek 14. Ceza Dairesinin 06.04.2015 tarih ve 2015/5306 sayılı kararı ile dosya görev yönünden Dairemize gönderilmiş ise de, iddianamede açıklanıp hükümde kabul edilen eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 14. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 14. Ceza Dairesince de 06.04.2015 gün ve 495-5306 sayı ile;
“İddianame içeriğine, sevke, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve 22.01.2015 tarihli Resmî Gazetede yayımlan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı Kararına göre temyiz incelemesini yapma görevi Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 14. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin a bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesiyle eklenen geçici 14. maddesi uyarınca Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünde; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgeledeki nitelendirme esas alınır” hükmü getirilmiştir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik temyiz istemiyle ilgili mahallinde bir karar verilmediği ve tebliğnamenin 28.06.2014 tarihinden sonra düzenlendiği gözetildiğinde mahkeme kararındaki nitelendirme ve tebliğname tarihindeki ceza miktarlarına göre temyiz incelemesine konu suçlardan çocukların cinsel istismarı suçunun cezası, 5237 sayılı TCK’nun 103/1-a maddesi uyarınca üç yıldan sekiz yıla kadar hapis; şantaj suçunun cezası ise aynı kanunun 107/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezasından ibaret olup, çocukların cinsel istismarı suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 14. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan Yargıtay 14. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 06.04.2015 gün ve 495-5306 sayılı görevsizlik kararlarının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 14. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 02.07.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.