YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/170
KARAR NO : 2015/481
KARAR TARİHİ : 02.07.2015
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 15, 8 ve 5. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza
Sanık M.. B.. hakkında hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma ve banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 155/2 ve 245/1 (7 kez), sanık B.. K.. hakkında ise banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan 5237 sayılı TCK’nun 245/1. maddesi (7 kez) uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda Adana 12. Asliye Ceza Mahkemesince sanık M.. B..’ın 5237 sayılı TCK’nun 44. maddesi delaletiyle sanık B.. K..’nın ise doğrudan banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan 5237 sayılı TCK’nun 245/1, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 16.660 Lira adli para cezasıyla cezalandırılmalarına karar verilmiştir.
Hükmün sanık M.. B.. ve sanık B.. K.. müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesince 01.10.2014 gün ve 16363-15903 sayı ile;
“6545 sayılı Kanunu’nun 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
08.06.2010 tarihli kararda, sanıkların, 5237 sayılı TCK’nın 245/1. maddesi gereğince banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan mahkûmiyetine karar verilmiş olmakla,
Mahkûmiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek (8.) Ceza Dairesinin görevi dâhilinde olduğu”,
Yargıtay 8. Ceza Dairesince 19.03.2015 gün ve 30626-14698 sayı ile;
“Sanık hakkında düzenlenen iddianame ve temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili Daireye ait bulunmasına göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek (5.) Ceza Dairesine ait olmakla”,
Yargıtay 5. Ceza Dairesince de 14.05.2015 gün ve 6237-11623 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından hazırlanan ve 22.01.2015 tarih, 29244 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girip 02.02.2015 tarihi itibariyle uygulanmaya başlanan 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararına ve bu kararda Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümünü düzenleyen ortak hükümlerde yer alan “Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” düzenlemesine, iddianame içeriğine, sevke, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre temyiz incelemesi yapma görevi Yüksek 15. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15, 8 ve 5. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrasının, tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan halinde;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen;
Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun yaptırımı TCK’nun 155/2 maddesinde iki yıldan yedi yıla kadar hapis ve üçbin güne kadar adlî para,
Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçunun yaptırımı ise TCK’nun 245/1. maddesi uyarınca üç yıldan altı yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para,
Cezasından ibaret olup, hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 01.10.2014 gün ve 16363-15903 sayılı görevsizlik kararlarının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 02.07.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.