YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/155
KARAR NO : 2015/466
KARAR TARİHİ : 02.07.2015
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 11. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Ağır Ceza
Sanık hakkında dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 157/1, 210/1, 204/1 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sırasında Elazığ 2. Asliye Ceza Mahkemesince dolandırıcılık eyleminin 5237 sayılı TCK’nun 158/1-h-i maddesi uyarınca nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturabileceğinden bahisle verilen görevsizlik kararı üzerine yapılan yargılama sonucunda Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesince sanığın her iki suçtan da beraatine karar verilmiştir.
Hükmün katılan H.. Ö.. mirasçıları vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 02.10.2012 gün ve 11896-42513 sayı ile;
“Resmi belgede sahtecilik suçundan beraat kararı verilen sanık hakkında katılan mirasçıları vekilinin temyiz istemi hususunda tebliğnamede görüş bildirilmediği anlaşıldığından ek tebliğname düzenlenerek dairemize gönderilmek üzere dosyanın Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine” karar vermiştir
Tevdi kararı üzerine ek tebliğname düzenlendikten sonra Yargıtay 15. Ceza Dairesince 12.02.2013 gün ve 1179-2516 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 gün ve 2011/Bşk-42-42 Esas-Karar sayılı kararında belirlendiği gibi 2797 Sayılı Yargıtay Yasasının görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3.fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır, hükmünü amirdir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen resmi belgede sahtecilik suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 765 Sayılı TCY’nın 342/1.maddesinde iki yıldan sekiz yıla kadar hapis; nitelikli dolandırıcılık suçunun cezası ise aynı Yasanın 504. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (11.) Ceza Dairesinin görevi dâhilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince de 12.05.2015 gün ve 5913-26302 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve tavsife, temyizin kapsamına, davaya daha önce Yüksek 15. Ceza Dairesince bakılarak 02.10.2012 gün ve 2012/11896 esas, 2012/42513 sayılı ilamı ile ek tebliğname için tevdii kararı verilmesine, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun işbölümüne ilişkin 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararının, ortak hükümler kısmının 2. maddesindeki ‘Daireler yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakarlar’ şeklindeki düzenlemeye göre, temyiz inceleme görevinin Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 11. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve tebliğname tarihi itibariyle uygulanması gereken Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararının “Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu işbölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü yer almaktadır.
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 15. Ceza Dairesince incelenerek 02.10.2012 gün ve 11896-42513 sayı ile tevdi kararı verildiği ve ek tebliğname tarihinin de 25.12.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 15. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili incelemenin Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 15. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 12.02.2013 gün ve 1179-2516 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 02.07.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.