YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/116
KARAR NO : 2015/427
KARAR TARİHİ : 21.05.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza

Katılan sanık … hakkında 5237 sayılı TCK’nun 86/2, 86/3-e, 35, 29; 86/2, 86/3-e, 29; 125/1-4, 43/1-2, 129/1-3 ve 53/1, 54/1. maddeleri, katılan sanık …hakkında 5273 TCK’nun 86/2, 86/3-e, 29 (2 kez); 125/1-4, 43/1-2, 129/1-3 ve 53/1, 54/1 maddeleri; mağdur sanık…. hakkında 5237 sayılı TCK’nun 86/2; 106/2-a.c, 43/1-2; 125/1-4, 43/1-2, 129/3; 38/1 delaletiyle 151/1; 151/1 ve 53/1, 63. maddeleri, mağdur sanık .. hakkında 5237 sayılı TCK’nun 106/2-a.c, 43/1-2; 125/1-4, 43/1-2, 129/3; 151/1 ve 53/1. maddeleri ve sanık..hakkında 5237 sayılı TCK’nun 86/2, 86/3.e ve 53/1. maddeleri uyarınca açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda; katılan sanık …’un kasten yaralama suçlarından mahkûmiyetine, hakaret suçlarından açılan kamu davalarının şikâyetten vazgeçme nedeniyle düşürülmesine, katılan sanık …., mağdur sanıkla… ve …’nın aynı suçlardan mahkûmiyetlerine, sanık ..nun da aynı suçtan mahkûmiyetine ancak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
Hükmün tüm sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine yerel mahkemece katılan sanık ..hakkında kasten yaralama, mağdur sanık …. hakkında mala zarar verme ile hakaret suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerinin ceza miktarı itibarıyla kesin nitelikte olduğu, mağdur sanık .. hakkında kurulan tüm hükümlerin ise sanık tarafından süresinde temyiz başvurusunda bulunulmadığı ve ayrıca hakaret suçundan kurulan hükmün ceza miktarı itibarıyla kesin nitelikte olduğu gerekçesiyle sanıkların temyiz istemlerinin reddine karar verilmiş, sanık… hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yapılan itiraz, merciince reddedilmiştir.
Katılan sanık … ve mağdur sanıklar … ve ..nın temyiz istemlerinin reddi kararlarını da temyiz etmeleri üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 01.10.2014 gün ve 34704-27901 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 15. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 08.04.2015 gün ve 21023-23242 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 29.12.2011 tarih ve 2011/ Bşk-42-42 Esas- Karar sayılı kararında belirlendiği gibi 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3.fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda , suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır, hükmünü amirdir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen mala zarar verme suçunun cezası, 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi gereğince, dört aydan üç yıla kadar hapis; birden fazla kişiyle birlikte ve silahla tehdit suçunun cezası ise aynı Kanun’un 106/2-a,c maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (4.) Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin a bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesiyle eklenen Geçici 14. maddesi uyarınca Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünde; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgeledeki nitelendirme esas alınır” hükmü getirilmiştir.
Öte yandan Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Tebliğnamenin 28.06.2014 tarihinden sonra düzenlendiği nazara alındığında temyiz incelemesine konu suçlardan mahkeme kararındaki nitelendirmeye göre;
Kasten yaralama suçunun yaptırımı TCK’nun 86/2. maddesinde dört aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para,
Hakaret Suçunun yaptırımı TCK’nun 125/1. maddesinde üç aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para,
Mala zarar verme suçunun yaptırımı TCK’nun 151/1. maddesinde dört aydan üç yıla kadar hapis veya adlî para,
Tehdit suçunun yaptırımı ise TCK’nun suçun temel şekline göre müstakil ceza öngören 106/2-a.c maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis,
Cezasından ibaret olup, tehdit suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına, dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 01.10.2014 gün ve 34704-27901 sayılı görevsizlik kararlarının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 21.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.