YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/114
KARAR NO : 2015/425
KARAR TARİHİ : 21.05.2015
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza
Sanık hakkında kasten yangın çıkarma ve tehdit suçundan 5237 sayılı TCK’nun 170/1-a ve 106/1-1. cümlesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, … Asliye Ceza Mahkemesince 01.04.2011 gün ve 844-283 sayı ile; kasten yangın çıkarma suçundan 5237 sayılı TCK’nun 170/1-a, tehdit suçundan ise aynı kanunun 106/1-1. cümlesi uyarınca mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 19.12.2013 gün ve 29574-29559 sayı ile;
“Sanık hakkında düzenlenen iddianamedeki anlatımda yakarak mala zarar verildiğinin iddia olunması karşısında, Yargıtay Kanunun 14. maddesi uyarınca muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili Daireye ait bulunmasına ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 18.02.2012 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararına göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 10.03.2015 gün ve 73-22302 sayı ile;
“İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesine göre, temyiz incelemesinin Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8 ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, kasten yangın çıkarma ve tehdit suçlarından açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yukarıda belirtilen aşamalar da gözetilerek dosya incelendiğinde;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 170/1-a maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davasının açıldığı belirtilmiş ise de, iddianamede yargılama konusu eylem, “…şüphelinin müştekiden ev anahtarını alıp akşam görüşmek için eve gelmesini söyleyerek yanından ayrıldığı, müştekinin şüphelinin yanından ayrılmasından sonra annesinin Yenidoğan mahallesinde ikamet eden evine gittiği, …bir süre sonra müştekinin annesinin evinden çıkacağı sırada şüpheli tarafından anahtarı alınan ve Yenidoğan mahallesi Ulus sok. no: 24/4 sayılı yerde bulunan ikametinde yangın çıktığını öğrendiği ve olay yerine gittiği, çıkan yangın neticesinde müştekinin evinin kısmen yanarak hasar gördüğü, bu olaydan bir gün sonra yine müşteki Ayşe Fazlıoğlu’nun evinin bulunduğu binada dairesi bulunan müştekilerden …dairesinin teras katında başlayan yangının sirayet etmesi neticesi müşteki… ve yine aynı binada ikamet eden müşteki… dairelerinin de kısmen yanarak zarar gördüğü” şeklinde anlatılarak, mala zarar verme suçundan kamu davası açıldığı, ancak suç adının kasten yangın çıkarma olarak yazılıp, sevkin 5237 sayılı TCK’nun 170/1-a maddesi olarak gösterildiği anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan halinde yer alan;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü gözetildiğinde, iddianamedeki anlatımın içeriğinden sanık hakkında mala zarar verme suçundan 5237 sayılı TCK’nun 151/1. maddesi uyarınca kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Bununla birlikte, temyize konu edilen eylemlere ilişkin kanun maddelerindeki cezaların karşılaştırılması sonucunda, atılı suçlardan en ağırı 5237 sayılı TCK’nun 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçu olup, bu suçlara ilişkin temyiz incelemesini yapma görevi Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait bulunmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesi tarafından verilen görevsizlik kararı isabetli olup, yargılama konusu suçlarla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 15. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 10.03.2015 gün ve 73-22302 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 21.05.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.