YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/99
KARAR NO : 2014/135
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 18.05.2006
Sayısı : 341-431

Sanıklar hakkında görevi yaptırmamak için direnme, kasten yaralama, hakaret, tehdit, kamu malına zarar vermek, saldırgan sarhoşluk, konut dokunulmazlığını ihlal ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından açılan kamu davasında Turgutlu Asliye Ceza Mahkemesince 16.06.2004 gün ve 332-845 sayı ile, sanıkların tehdit eylemlerinin 765 sayılı TCK’nun 497/1-2. maddesine uyan yağma suçunu oluşturabileceğinden bahisle verilen görevsizlik kararı üzerine yargılama yapan Manisa Ağır Ceza Mahkemesince 18.05.2006 gün ve 341-431 sayı ile; sanık …’in görevi yaptırmamak için direnme suçundan 5237 sayılı TCK’nun 265/1-4. maddesi uyarınca 3 yıl hapis; kamu malına zarar verme suçundan aynı kanunun 152/1-a. maddesi uyarınca 1 yıl 6 ay hapis; kasten yaralama suçundan lehe kabul edilen 765 sayılı TCK’nun 456/4, 457/1 ve 81/2. maddeleri uyarınca mağdur sayısınca iki kez 4 ay 20 gün hapis ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan ise aynı kanunun 15/1. maddesi uyarınca 6 ay hapis; sanık …’in ise geceleyin konut dokunulmazlığını ihlali suçundan ise lehe kabul edilen 765 sayılı TCK’nun 193/2. maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezaladırılmalarına ilişkin verilen hükmün sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 01.10.2012 gün ve 24334-16273 sayı ile;
“Ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 18.03.2008 gün 2008/9-7-56 ve 13.05.2008 gün 2008/10-101-113 sayılı kararlarında açıklandığı üzere ‘Kendisine zorunlu savunman atandığından sanığın haberdar edilmediği durumlarda, zorunlu savunmana yapılan tefhim veya tebliğ kendisine bağlanan hukuki sonuçları doğurmaz. Bu durumda zorunlu savunman sanığın lehine gibi görünen bazı işlemler yapsa; örneğin temyiz dilekçesi vermiş olsa dahi, hükmün sanığın kendisine de tebliğ edilmesi ve sanık tarafından temyiz dilekçesinin verilmesi halinde, temyiz isteminin kabul edilmesi gerektiğinin’ anlaşılması karşısında; öncelikle sanık …’in kendisine zorunlu savunman olarak atanan Avukat Arda Pınar Yıldırım’ın temyiz istemine onay verip vermediğinin sorulması, beyanının bir tutanak ile saptanması, temyiz istemine onay vermediği takdirde gerekçeli kararın T.C.Anayasası’nın 40/2, 5271 sayılı CMK’nun 34/2, 232/6 ve 291.maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak gerekli ihtaratları taşıyacak biçimde tebliğ edilmesi ve sunduğu takdirde temyiz dilekçesi de eklendikten sonra incelenmek üzere gönderilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na iadesine” karar verilmiştir.
Özel Daire tevdi kararı üzerine hükmün sanık … tarafından da temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 25.09.2013 gün ve 700-18239 sayı ile;
“Görevsizlik kararı içeriğine, uygulamaya, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14.maddesine göre, işin incelenmesinin Yargıtay 15.Ceza Dairesi’nin görevine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 05.02.2014 gün ve 30150-1863 sayı ile;
“Yargıtay Büyük Genel Kurulunun, 09.02.2012 tarihinde alınan ve 18.02.2012 günlü Resmi Gazetede yayınlanarak, Yargıtay Kanununun 6110 Sayılı Kanunla değişik 14/son maddesi uyarınca 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren, Yargıtay Daireleri İşbölümüne dair kararın ceza daireleri ortak hükümler başlıklı kısmının, 1.maddesinin “bu işbölümü, işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dâhil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” düzenlemesi ve tebliğname tarihinin de, 07.11.2008 olması karşısında,
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesine göre, Turgutlu Asliye Ceza Mahkemesinin 16.06.2004 tarihli görevsizlik kararında anlatılan yağma, görevi yaptırmamak için direnme, kamu malına zarar verme, kasten yaralama, 6136 sayılı Kanun’a muhalefet, konut dokunulmazlığını ihlal suçlarının temyiz incelemesinin Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine dâhil olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 01.10.2012 gün ve 24334-16273 sayı ile tevdi kararı verildiği ve ek tebliğname tarihinin de 14.12.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili incelemenin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 25.09.2013 gün ve 700-18239 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi