YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/90
KARAR NO : 2014/126
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 4. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 29.06.2010

Sanıklar hakkında Osmaniye Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 08.12.2005 gün ve 2283-205 sayılı iddianamesi ile yalan tanıklık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 272/3. maddesi uyarınca cezalandırılmalar istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, sanıkların aynı kanunun 272/3, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluğuna ilişkin, Osmaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesince 29.03.2007 gün ve 418-79 sayı ile verilen hükmün, sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 13.10.2009 gün ve 12487-12606 sayı ile;
“Yalan tanıklık suçunun ögeleri itibariyle oluşumunu değerlendirebilmek için, yalan tanıklık dosyasının yalan tanıklığa konu olan 2005/129 esas sayılı adam öldürmeye ilişkin dosya ile birleştirilip davaların birlikte görülmesi, eğer 2005/129 esas sayılı dosya sonuçlanmışsa dosyanın tümüyle incelenmesinde zorunluluk bulunduğu cihetle, söz konusu dosyanın getirtilip kanıtların birlikte değerlendirilmesi ve sanığın hukuki durumunun buna göre tayini gerektiği gözetilmeden, sanıkların tanık olarak dinlendikleri bir kısım tutanak örnekleriyle yetinilmesi suretiyle eksik soruşturma ile yazılı biçimde hüküm kurulması” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece 29.06.2010 gün ve 226-111 sayı ile; sanıkların ilk hükümdeki gibi cezalandırılmalarına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 9. Ceza Dairesince 26.02.2013 gün ve 319-2888 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, dosya içeriğindeki bozma ilamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi hükmüne, 26.01.2013 tarih ve 28540 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 21.01.2013 tarih ve 2013/1 sayılı kararında 11/A(2)’de yer alan “Her daire önceki iş bölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmüne göre, işin incelenmesi Yüksek 8. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Yargıtay 8. Ceza Dairesince ise 19.04.2013 gün ve 7745-12595 sayı ile;
“Sanıklar hakkında düzenlenen iddianame ve temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 02.06.2011 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 12.05.2011 gün ve 2011/1 sayılı kararına göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Yargıtay 4. Ceza Dairesince de 20.01.2014 gün ve 16863-1222 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, dosya içeriğindeki bozma ilamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi hükmüne, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09.02.2012 tarih ve 2012/1 sayılı kararında 11/A (2)’de yer alan ‘Her daire önceki iş bölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir’ hükmüne göre, işin incelenmesi Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerekçesiyle görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8. ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada daha önce yerel mahkemece verilen 29.03.2007 tarihli hüküm Yargıtay 8. Ceza Dairesince incelenerek 13.10.2009 gün ve 12487-12606 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin de 13.01.2013 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 8. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili incelemenin Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 8. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 19.04.2013 gün ve 7745-12595 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 8. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.