YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/9
KARAR NO : 2014/45
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 1. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 31.01.2008
Sayısı : 132-4

Hükümlü hakkında Şarkışla Cumhuriyet Başsavcılığının 17.09.2007 gün ve 233-110 sayılı iddianamesi ile; tehdit suçundan 5237 sayılı TCK’nun 106/2-a maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesince 31.01.2008 gün ve 132-4 sayı ile, sanığın TCK’nun 106/1 ve 58. maddesi uyarınca 1 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına, Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.02.1999 gün ve 64-18 sayılı ilamı ile mahkum olduğu cezasından 27.10.2001 tarihinde şartla tahliye edilen ve bihakkın tahliye tarihi olan 28.11.2019’dan önce suç işlediği anlaşıldığından Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesine ihbarda bulunulmasına karar verilmiştir.
Bu kararın temyiz edilmediğinden bahisle 21.03.2008 tarihinde kesinleştirilip infaza verildiği, hükümden sonra yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanun ile 5271 sayılı CMK’nun 231. maddesinde yapılan değişiklik nedeniyle 5275 sayılı Kanunun 98 ve 101. maddeleri gözönünde bulundurularak ek karar verilmek üzere dosyanın mahkemesine geri gönderildiği, Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesince 28.03.2008 tarihli ek karar ile “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve infazın durdurulmasına yer olmadığına” dair karar verildiği, sanığa tebliğ edilen ek kararın itiraz edilmeyerek kesinleştiği, bu suretle, hükümlünün cezasının infazına 13.05.2008’de başlanıp iyi hal nedeniyle 02.06.2008’de şartla tahliye edildiği,
Asıl kararın hüküm fıkrasının (7) nolu bendi gereğince, sanığın, aynı zamanda tekerrüre esas alınan Sivas Ağır Ceza Mahkemesinin 21.09.1999 tarihinde kesinleşen, 64-18 sayılı ilamla kasten adam öldürmek suçundan hükmolunan 21 yıl 10 ay 15 gün ağır hapis cezasının bihakkın tahliye süresi içinde mahkumiyete konu suçu işlemiş olduğundan ihbarda bulunulması üzerine Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.04.2008 tarih 2008/286 Müteferrik sayılı kararı ile şartla tahliyenin geri alınması konusundaki kararı vermekle ikinci suça bakan mahkemenin görevli ve yetkili olduğu belirtilerek görevsizlik kararı verildiği, sanığın itirazı üzerine konuyu inceleyen Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.07.2008 tarih 2008/425 müteferrik sayılı kararı ile, itirazın oy çokluğu ile kesin olarak reddedilmesini müteakip Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesince 13.08.2008 tarihli ek kararla hükümlünün şartla tahliye edildiği 27.04.2002’den sonra deneme süresi içinde tehdit suçunu işlemesi nedeniyle 5275 sayılı Kanunun 107/15-a maddesi gereğince ikinci suçun işlendiği 22.07.2007 gününden itibaren bihakkın tahliye tarihi olan 28.11.2019 gününe kadar olan şartla tahliye kararının geri alınmasına karar verildiği, bu karara karşı sanığın 27.8.2008 tarihli temyiz dilekçesini itiraz olarak kabul ederek inceleme yapan Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.09.2008 tarih ve 2008/541 müteferrik sayılı kararı ile oybirliği ile itirazın kesin olarak reddine karar verildiği, kesinleşme şerhi verilen kararın Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesine gereği yapılmak üzere gönderildiği;
Bu karar üzerine, 5237 sayılı Kanunun yürürlüğe girmesi nedeniyle hükümlü hakkında değerlendirme yapılmak üzere 1998/64 Esas-1999/18 Karar sayılı dosyanın arşivden çıkartıldığı, Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.07.2005 tarihli, 2005/225 Esas-2005/196 Karar sayılı ilamı ile cezanın aynen infazına karar verildiği, hükümlü müdafiinin itirazı üzerine Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.09.2005 gün ve 2005/150 müteferrik sayılı karar ile itirazın kesin olarak reddine karar verildiği, infazda esas alınacak bu uyarlama kararı yönünden Sivas Cumhuriyet Başsavcılığının 04.11.2008 tarihli yazısında; Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin uyarlama kararına karşı başvurulabilecek kanun yolunun temyiz mahkemesi olduğu, yapılan itiraz sonucu kendisini görevli sayan Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin verdiği kararın hukuken yok hükmünde bulunduğu, bu nedenle uyarlama nedeniyle kesinleşmiş bir karar bulunmadığı, hükümlü vekilinin itiraz dilekçesinin temyiz dilekçesi olarak kabulü ile gereği yapılarak uyarlama kararının kesinleşmesini müteakip evrakın gönderilmesi istendiği, Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesince temyiz formu düzenlenmek suretiyle dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12.07.2010 gün ve 249405 sayılı “bozma” talepli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 27.03.2013 gün ve 21078-8668 sayı ile;
“…Sivas Cumhuriyet Başsavcılığının yazısında değinilen hususun, hükümlü hakkında kasten adam öldürme suçu nedeniyle verilen uyarlama kararının henüz kesinleşmemiş olmasına müteallik olduğu, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın tebliğnamesinde temyizin Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2007/32 E.-2008/4 K. sayılı ilamına yönelik olduğu kabul edilmiş ise de, bu kararın usulüne uygun olarak kesinleştirilip hükmolunan hapis cezasının infaz edildiği, temyizin bu karara yönelik olduğunun kabul edilemeyeceği anlaşılmakla, hükümlü müdafiinin temyiz dilekçesi olarak kabul edilmesi gerektiği belirtilen itiraz dilekçesine konu olan, Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.07.2005 tarihli, 2005/225 Esas-2005/196 sayılı uyarlama kararının ise mahiyeti itbariyle temyizen incelenmesi Yüksek 1. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince de 26.12.2013 gün ve 2646-8197 sayı ile;
“T.C. Anayasasının 40/2. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nun 310. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nun 231. maddelerine aykırı olarak, sanık … hakkında katılan …’e yönelik tehdit suçundan kurulan hüküm fıkrasında ‘sanığın ve katılanın yokluğunda hükmün açıklanmasından itibaren 7 gün içinde’ denilerek temyiz süresinin ‘hükmün tebliğinden itibaren’ başlayacağı açıklanmaksızın yasa yoluna başvuru şeklinin açıkça gösterilmediği anlaşılmakla, sanığın Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesinin 13.08.2008 tarihli kararına karşı verdiği 26.08.2008 tarihli temyiz dilekçesi süresinde kabul edildiğinden Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/132 Esas, 2008/4 Karar Sayılı, 31.1.2008 karar tarihli ilamının kesinleşmediği ve Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.07.2005 tarihli, 2005/225 Esas -2005/196 sayılı uyarlama kararına karşı da herhangi bir başvuru yapılmadığı ve ilgili dosyanın da yerel mahkemesinde bulunduğu anlaşılmakla, sanık hakkında kesinleşmeyen tehdit suçundan kurulan hükümle ilgili temyiz inceleme görevi, Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için, Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4. ve 1. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, tehdit suçundan açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
Sanık hakkında iddianamedeki anlatım tehdit suçuna ilişkin olup, buna uygun şekilde sevk maddesi de 5237 sayılı TCK’nun 106/2-a. maddesi olarak gösterildiği, sanığında aynı kanunun 106/1. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün kesinleştirilerek infaza verildiği ve infazın tamamlandığı, aynı kararda sanığın şartla tahliyesinin geri alınması için ihbarda bulunduğu,
Hükümlünün temyiz talebini içerir dilekçesinin Şarkışla Asliye Ceza Mahkemesinin 13.08.2008 gün ve 132-8 sayılı şartla tahliyenin geri alınmasına ilişkin kararına yönelik olduğu, Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.07.2005 gün ve 225-196 sayılı uyarlama talebinin reddine ilişkin kararına yönelik herhangi bir temyiz talebinin bulunmadığı, buna göre somut olayda sanığın temyiz iradesinin tehdit suçundan kurulan hükme yönelik olduğu,
Anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesindeki “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklindeki hükmü uyarınca temyiz incelemesinin tehdit suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 27.03.2013 gün ve 21078-8668 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.