YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/83
KARAR NO : 2014/119
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 23.06.2010
Sayısı : 22-156

Sanık … Akkurt hakkında Bigadiç Cumhuriyet Başsavcılığının 24.01.2005 gün ve 23-18 sayılı iddianamesi ile; hırsızlık suçundan 765 sayılı TCK’nun 493/2 ve 522. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yargılaması sonucunda, Bigadiç Asliye Ceza Mahkemesince 20.06.2005 gün ve 40-332 sayı ile; sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 28.12.2009 gün ve 4377-17419 sayı ile;
“1-5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca, sanıklar yararına olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, 765 sayılı Yasaya göre hırsızlık suçunu oluşturan eylem nedeniyle uygulama yapılıp, her iki Yasaya göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan Yasa maddeleriyle verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip, sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe olan yasa belirlenip uygulama yapılması gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-5237 sayılı TCK’nun 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nun 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, sanıkların, yakınanın yanında çalışan sanık …’ın yaptırdığı taklit anahtar ile giriş kapısını açtıkları suça konu işyerine girerek hırsızlık suçunu işlediklerinin anlaşılması karşısında; eylemlerinin 5237 sayılı Yasanın 142/2-d maddesinde belirtilen hırsızlık suçunun yanı sıra aynı Yasanın 116/2-4, 119/1-c maddelerinde belirtilen geceleyin işyeri dokunulmazlığını bozma suçunu da oluşturduğu gözetilmeden, bu konuda değerlendirme yapılmaması,
3-Sanıklar … ve …’un, soruşturma aşamasında, suça konu eşyanın bir bölümünün bulunduğu yerleri göstererek yakınana geri verilmesini sağladıklarının anlaşılması karşısında, haklarında 5237 sayılı TCK’nun 168. maddesinin 4. fıkrası yollaması ile 1. fıkrasındaki indirim hükmünün uygulanma olanağının değerlendirilmemesi,
4-Sanıkların eylemine uyan 765 sayılı TCK’nun 493/2, 59/2. maddelerine göre, 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK.nun aynı suça uyan 142/2-d, 143/1, 62/1, 53; 116/2-4, 119/1-c, 62/1, 53. maddelerinde öngörülen özgürlüğü bağlayıcı cezaların türü, alt ve üst sınırları bakımından, anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. Maddeleri ışığında; kısmi geri verme nedeniyle yakınanın 5237 sayılı TCK’nun 168/1-4. maddesinin uygulanmasına rıza göstermesi ve 5271 sayılı CMK’nun 253, 254. maddeleri uyarınca geceleyin işyeri dokunulmazlığını bozma suçunda uzlaşma hükümlerinin uygulanması halinde 5237 sayılı Yasanın, kısmi geri verme nedeniyle yakınanın 5237 sayılı TCK’nun, 168/1-4. maddesinin uygulanmasına rıza göstermemesi ya da 5271 sayılı CMK’nun 253, 254. maddeleri uyarınca geceleyin işyeri dokunulmazlığını bozma suçunda uzlaşma hükümlerinin uygulanması halinde 765 sayılı TCK’nun lehe olduğunun gözetilmesi zorunluluğu” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan Bigadiç Asliye Ceza Mahkemesince 23.06.2010 gün ve 22-156 sayı ile; sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir.
Sanık müdafiinin temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 15.10.2012 gün ve 15696-17537 sayı ile;
“09.02.2011 tarih ve 6110 sayılı Kanunu’nun 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre, işin incelemesi Yüksek 13. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 16.01.2014 gün ve 25614-968 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddelerine, uygulamaya, temyizin kapsamı ile Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 21.01.2013 tarih ve 1 sayılı Kararına göre; adı geçen kararın ortak hükümler başlıklı alt bendinin 2. maddesi uyarınca, daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte, bozma veya herhangi bir nedenle Daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakma görevi Yüksek 6. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, hırsızlık suçundan açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada yerel mahkemece verilen ilk hükmün daha önce Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 28.12.2009 gün ve 4377-17419 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin 25.08.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçlarla ilgili incelemenin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 15.10.2012 gün ve 15696-17537 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.