YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/81
KARAR NO : 2014/117
KARAR TARİHİ : 27.03.2014
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 28.09.2010
Sayısı : 416-690
Sanık … hakkında Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 12.08.2002 gün ve 25957 sayılı iddianamesi ile hırsızlık suçundan 765 sayılı TCK’nun 493/1-son ve 522 maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yargılaması sonucunda, Adana 2. Asliye Ceza Mahkemesince 22.09.2005 gün ve 1077-1058 sayı ile sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay Yargıtay 6. Ceza Dairesince 10.05.2010 gün ve 13555-5993 sayı ile;
“1- Yakınana ait otomobilin orjinal camının üretim teknikleri nedeniyle sağlam ve dayanıklı olduğu gözetilmeden ve sanık tarafından kırılan camın orjinal olmadığına ilişkin kanıtlar karar yerinde gösterilip tartışılmadan 765 sayılı TCK’nın 493/1. maddesi yerine,anılan Yasanın 491/ilk maddesi ile uygulama yapılması,
2- Sanık tarafından çalınan eşya ve paranın toplam değeri denetime olanak verecek biçimde karar yerinde gösterilmeden, 765 sayılı TCK’nın 522/1. maddesinin ‘pek hafif’ hükmünün uygulandığının hükmün gerekçesinde yazılması ve kabule göre de, anılan Yasa maddesindeki ‘pek hafif’ hükmü için cezadan yarı oranından fazla indirim yapılması gerekirken 1/2 oranında indirim yapılması,
3- Adli sicil kaydında yazılı olan ve ilamı getirtilen Adana 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.11.1999 gün ve 1999/274-1999/285 sayılı mahkumiyet hükmündeki erteli cezanın 765 sayılı TCK’nın 95/2. maddesi gereğince aynen yerine getirilmesi (infazı) için adı geçen mahkemeye bildirimde bulunulması gerektiğinin düşünülmemesi,
4- 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca, sanık yararına olan hükmün, 765 sayılı ve 5237 sayılı Yasaların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı ve her iki Yasaya göre, uygulanan yasa maddeleriyle, verilmesi gereken cezalar denetime olanak sağlayacak şekilde ayrı ayrı saptanıp, sonuç cezalar karşılaştırılarak, sanık yararına olan yasanın belirlenip hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, eksik ve denetime olanak vermeyecek biçimde uygulama yapılması” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan Adana 2. Asliye Ceza Mahkemesince 28.09.2010 gün ve 416-690 sayı ile sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmünde sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 15.10.2012 gün ve 16645-17628 sayı ile;
“09.02.2011 tarih ve 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulunun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre işin incelenmesi Yüksek 13. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 16.01.2014 gün ve 25622-965 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddelerine, uygulamaya, temyizin kapsamı ile Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 21.01.2013 tarih ve 1 sayılı Kararına göre; adı geçen kararın ortak hükümler başlıklı alt bendinin 2. maddesi uyarınca, daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte, bozma veya herhangi bir nedenle Daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakma görevi Yüksek 6. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, hırsızlık suçundan açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada daha önce yerel mahkemece verilen 22.09.2005 tarihli hükmün Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 10.05.2010 gün ve 13555-5993 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin 26.08.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili incelemenin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 15.10.2012 gün ve 16645-17628 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.