YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/656
KARAR NO : 2015/276
KARAR TARİHİ : 05.02.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 5 ve 14. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza

Sanık Y.. E..’in görevi kötüye kullanmak, sanık D.. S..’ın ise hakaret suçundan cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda beraatlerine karar verilmiştir.
Hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 5. Ceza Dairesince;
“İddianame içeriğine göre niteleme ve anlatımın sanık Yusuf Eren yönünden ‘kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma’ suçuna ilişkin olduğu, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve yukarıda açıklanan Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu kararlarında ortaya konan ilkeler doğrultusunda, tesis edilen hükümlerin incelemesini yapmakla görevli Dairenin belirlenmesinde, yanlış gösterilen sevk maddelerinin değil vasfı iddianame metninde açıkça anlatılan olayın dikkate alınması gerektiği ve bu durumda temyiz inceleme görevinin en ağır suç anlatımına göre Yüksek 14. Ceza Dairesine ait olduğu”
Yargıtay 14. Ceza Dairesince de;
“29.01.2009 tarihli iddianamede sanık Dilek hakkında hakaret, sanık Yusuf hakkında görevi kötüye kullanma suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 125/1-4 ve 257/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması gerektiğine ilişkin sevkler ile bu suçları işlediklerine dair iddianame içeriğindeki açıkça anlatım ve vasıflandırmaya Ceza Dairelerinin görevlerinin tayininde davadaki tavsif esas alınacağı hükmünü amir Yargıtay Kanunun 14. maddesine göre temyiz incelemesi yapma görevi Yüksek 5. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 5 ve 14. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin a bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiştir.
Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen Geçici 13. maddenin 5. fıkrasında; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına ilişkin kararı yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
02.12.2014 gün ve 6572 sayılı Kanunun 27. maddesiyle eklenen Geçici 14. madde uyarınca da;
“Yeni oluşan Birinci Başkanlık Kurulu iş durumunu dikkate alarak daireler arasındaki iş bölümünü yeniden belirler ve buna ilişkin karar derhâl Resmî Gazete’de yayımlanır. Bu karar, yayım tarihinden itibaren on gün sonra uygulanmaya başlanır. …
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun iş bölümü kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur.”
Bu maddeye dayanılarak Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 8 sayılı işbölümü kararının “Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünde;
“Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
Tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede sanık Y.. E.. hakkında görevi kötüye kullanma olarak nitelendirilen eylemin; “şüphelinin müşteki kendisini hâkim olarak kendisini tanıtmasına rağmen buna inanmayıp basit bir kontrol dahi yapmadan ısrarla kimlik sorduğu, müştekinin nöbetçi C. Savcısı ile görüşmesine izin vermediği ve müştekiye hakkında şikâyet olduğundan bahisle hâkim olduğunu öğrenmesine rağmen onu serbest bırakmayıp, nöbetçi C. Savcısına gideceğini söyleyip, bir başka polis memurunun yanında beklettiği” şeklinde anlatıldığı, bu anlatımın 5237 sayılı TCK’nun 109/1. maddesinde düzenlenen “kişiyi hürriyetinden yoksun kılma” suçuna uyduğu ve bir yıldan beş yıla kadar hapis cezasını gerektirdiği, buna göre tebliğname tarihi itibariyle iddianamede anlatılan eylemlere ilişkin maddelerdeki cezaların karşılaştırılması sonucunda, atılı suçlardan en ağırının kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu olup bu suça bakma görevinin ise Yargıtay Kanunun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 14. Ceza Dairesine ait bulunduğu anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, temyiz incelemesinin Yargıtay 14. Ceza Dairesi tarafından yapılması gerektiğinden, dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 13.11.2014 gün ve 7959-12665 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 14. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 05.02.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.