YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/486
KARAR NO : 2015/106
KARAR TARİHİ : 05.02.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 14 ve 7. Ceza Daireleri
Mahkemesi Ağır Ceza

Hükümlü B.. Ç.. hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün infazı aşamasında, Uşak İnfaz Hâkimliğince 30.01.2014 gün ve 63-63 sayı ile; 6411 sayılı Kanun gereğince hükümlünün cezasının şartlı salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazı talebinin reddine karar verilmiştir.
Hükümlünün itirazı üzerine Uşak 2. Ağır Ceza Mahkemesince 21.02.2014 gün ve 91-91 sayı ile;
“5275 sayılı Yasanın 14/4. maddesinin, 105/A maddesi uyarınca denetimli serbestlik hakkını kazanmamış olup açık ceza infaz kurumunda cezasını infaz etmekte olan hükümlülere ilişkin olduğu, dolayısıyla 5275 sayılı Yasanın 105/A maddesi ile 14/4. maddesinin uygulama alanlarının farklı olduğu, 105/A maddesi uyarınca denetimli serbestlik hakkını elde eden hükümlülere ilişkin olan 105/A maddesinin yedinci bendinin iptal edildiği bu suretle hükümlü hakkında Uşak 1. Asliye Ceza Mahkemesine açılan 2008/158 sayılı kamu davasında müsnet TCK’nın 109/2-3. maddesinin üst sınırının ondört yıla kadar olduğu ayrıca hükümlünün cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan üç yıl üç ay hapis cezası bulunmasının 105/A maddesi uyarınca denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak sureti ile infazına engel teşkil etmediği dikkate alındığında ve Uşak Açık Ceza İnfaz Kurumu İdare Ve Gözlem Kurulu Başkanlığının raporu ile iyi halli olduğuna ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanması hususunda karar verilmek üzere dosyanın infaz hakimliğine gönderilmesine karar verilmiş olması dikkate alındığında, Uşak İnfaz Hakimliğinin 30.01.2014 tarih ve 63 sayılı kararı usul ve yasaya aykırı görüldüğünden kaldırılmasına, hükümlünün 6411 sayılı Yasa ile değişik 5275 sayılı Yasanın 105/A maddesi uyarınca denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle cezasının infazına” karar verilmiştir.
Adalet Bakanlığınca 16.04.2014 gün ve 26732 sayı ile;
“Hakkında üst sınırı yedi yıldan az olmayan başka suçtan kovuşturma devam etmesi nedeniyle cezasının infazının açık ceza infaz kurumunda yapılmasına imkan bulunmayan hükümlünün sehven açık ceza infaz kurumunda bulunmasının infazda kazanılmış hak olmaz ilkesi gereğince lehine yorumlanamayacağı cihetle, itirazın reddi yerine yazılı şekilde karar tesisinde isabet görülmemiştir” düşüncesiyle kanun yararına bozma isteminde bulunulması üzerine Yargıtay 14. Ceza Dairesince 26.04.2014 gün ve 6305-8806 sayı ile;
“Dosya ve kanun yararına bozma isteyen ihbarname içeriğine, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve 29.01.2014 tarihli Resmî Gazetede yayımlanarak 01.02.2014 günü yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararı uyarınca, hükümlü hakkında 5275 sayılı Kanuna göre yapılması gereken disiplin soruşturmasına ilişkin kanun yararına bozma istemini inceleme görevinin Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğu, …”
Yargıtay 7. Ceza Dairesince de 06.11.2014 gün ve 22855-18419 sayı ile;
“Hükmolunan ceza cebir, tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna ilişkin olup, bu cezanın infazı sırasında uygulanan ve temel yasa özellikleri taşıyan 5275 sayılı Kanunun özel ceza yasası kapsamında değerlendirilemeyeceği cihetle, kanun yararına bozma istemine konu hükmün konusuna ve Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesi uyarınca, işin incelenmesinin Yargıtay 14. Ceza Dairesinin görevine dâhil olduğu,”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu tarafından değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 14 ve 7. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; hükümlü hakkında 5275 sayılı Kanunun 105/A maddesi gereğince verilen karara karşı kanun yararına bozma isteminin hangi Özel Dairece değerlendirilmesi gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca işbölümüne ilişkin hazırlanıp 01.07.2011 tarihinde yürürlüğe giren 12.05.2011 gün ve 2011/1; 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2012 gün ve 2012/1; 01.03.2013 tarihinde yürürlüğe giren 21.01.2013 gün ve 2013/1; 01.03.2014 tarihinde yürürlüğe giren 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı kararlarına göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesi görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğundan, özel ceza kanunu niteliğindeki 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun uyarınca verilen karara yönelik kanun yararına bozma isteminin de Yargıtay 7. Ceza Dairesince incelenmesi gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 14. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olup, kanun yararına bozma konusu kararla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 7. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın 7. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 06.11.2014 gün ve 22855-18419 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 05.02.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.