YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/483
KARAR NO : 2015/103
KARAR TARİHİ : 05.02.2015
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 13 ve 7. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Sulh Ceza
Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Sincan 1. Sulh Ceza Mahkemesince sanığın 5846 sayılı Kanunun 80/son-b maddesi uyarınca yargılanması gerektiğinden görevsizlik kararı verilmiştir.
Görevsizlik kararı üzerine yargılamayı yürüten Sincan 2. Sulh Ceza Mahkemesince 30.06.2009 gün ve 1050-587 sayı ile; sanığın 5237 sayılı TCK’nun 163/2. maddesi uyarınca mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 13. Ceza Dairesince 28.10.2013 gün ve 19114-30388 sayı ile; “İddianamedeki anlatıma, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 7. Ceza Dairesinin görevine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 7. Ceza Dairesince de 04.11.2014 gün ve 19960-18213 sayı ile; “Sanığın TCK’nun 163/2. maddesi uyarınca mahkum edilmiş olup, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı yasanın 31. maddesi ile değişik 2797 sayılı Kanunun 14. maddesi uyarınca mahkeme kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun iş bölümüne ilişkin kararına göre, inceleme görevinin Yargıtay 13. Ceza Dairesi’ne ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 13. ve 7. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
İddianamede sanık hakkında sevk maddesi olarak 5237 sayılı TCK’nun 163/2. maddesi gösterilmiş ise de eylem; “Şüphelinin işletmekte oldukları,……… Cadde üzerinde bulunan doğuş oyun salonunda rızası olmadığı halde digitürk’e ait şifreli yayını çözmek suretiyle salonda bulunan kişilere izlettirdikleri…” şeklinde anlatılmıştır.
2797 sayılı Kanunun, 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan halinde yer alan; “Ceza dairelerinde; Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, iddianamedeki anlatım içeriği ile bu anlatıma uygun olarak verilen görevsizlik kararından sanık hakkında Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa aykırılık suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Bu itibarla, Yargıtay 13. Ceza Dairesi tarafından verilen görevsizlik kararı isabetli olup, özel ceza yasalarından doğan ve başka dairelerin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 7. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 04.11.2014 gün ve 19960-18213 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 05.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.