YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/479
KARAR NO : 2015/99
KARAR TARİHİ : 05.02.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Ağır Ceza

Sanık hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda Ağır Ceza Mahkemesince 25.02.2010 gün ve 13-74 sayı ile sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 11. Ceza Dairesince 24.02.2011 gün ve 16760-1284 sayı ile;
“Dolandırıcılık suçunun oluşabilmesi için; failin hileli davranışlarla bir kimseyi aldatıponun veya başkasının zararına olarak, kendisine veya başkasına bir yarar sağlaması gerekmektedir. Hile nitelikli bir yalandır. Yalan belli oranda ağır, yoğun ve ustaca olmalı, sergileniş açısından mağdurun denetleme olanağını ortadan kaldırmalıdır. Kullanılan hile ile mağdur yanılgıya düşürülmeli ve bu yanıltma sonucu kandırıcı davranışlarla yalanlara inanan mağdur tarafından sanık veya bir başkasına haksız çıkar sağlanmalıdır. 5237 sayılı TCK’nın 245/1. maddesindeki suçun oluşabilmesi için ise failin başkasına ait banka veya kredi kartını ‘ele geçirmesi veya elinde bulundurması’ gerekmektedir.
Somut olayda; katılanın eşine ait emekli maaşını çekmek için gittiği ATM makinesine kartını yerleştirip, şifresini yazdıktan sonra arkasında duran sanığın, makinenin çeşitli tuşlarına bir kaç kez basarak ‘bankamatik para vermiyor, istersen diğerine bak’ diyerek ve ATM makinesinin işletim sistemi gereği olarak para çekme işleminde, önce kartı sonra çekilmek istenen parayı vermesi özelliğinden de yararlanarak katılanın makinenin işlem sırası gereği önce verdiği kartını alıp yan tarafta bulunan diğer ATM’ye geçmesini sağlayarak, kartın peşinden kısa süre içerisinde verilen paraları almaktan ibaret eyleminde; sanığın kartı ele geçirmesi veya elinde bulundurması, katılanın da ATM’deki paraları sanığa teslim etme iradesi bulunmadığından fiilinin ‘basit hırsızlık’ suçunu oluşturacağı gözetilerek TCK’nun 141/1. maddesi uyarınca mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde banka ve kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan 5237 sayılı Kanunun 245/1, 62. maddeleri gereğince hüküm kurulması” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece 09.06.2011 gün ve 178-273 sayı ile sanığın TCK’nun 141/1. maddesi uyarınca mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 01.10.2014 gün ve 21061-15878 sayı ile;
“09.06.2011 tarihli kararda, sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 141/1 maddesi gereğince hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiş olmakla,
Mahkumiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 13. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 23.10.2014 gün ve 31987-29455 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk ve uygulama maddelerine, 5237 sayılı TCK’nın 158. maddesinde öngörülen temel cezaların alt ve üst sınırlarına, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14 ve 17. maddelerine ve tebliğname tarihine göre, işin incelenmesi Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçeyle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15. ve 13. Ceza Daireleri arasındaki uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.02.2013 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işlerin temyiz incelemesi, bu iş bölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“Daireler, bu iş bölümü kararının yürürlüğe girdiği tarihte esasına kayıtlı bulunan işler ile daha önce kendisine gelip bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakarlar” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 11. Ceza Dairesince incelenerek 24.02.2011 gün ve 16760-1284 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin 13.07.2013 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 11. Ceza Dairesine aittir.
Diğer taraftan, Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 23.11.2006 gün ve 6-6 ile 03.03.2005 gün ve 1-1 sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere, temyizen inceleme görevinin görevsizlik kararlarını veren Ceza Dairelerinden başka bir Ceza Dairesine ait olması durumunda dosyanın bu daireye gönderilmesi de mümkündür.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 11. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Dosyanın Yargıtay 11. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 05.02.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.