YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/303
KARAR NO : 2014/339
KARAR TARİHİ : 13.11.2014
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 7. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 11.09.2007
Sayısı : 86-330
İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 31.01.2007 gün ve 2479-1206 sayılı iddianamesiyle sanıklar hakkında dolandırıcılık suçundan TCK’nun 157/1 ve 35. maddeleri uyarınca açılan kamu davasında İzmir 19. Asliye Ceza Mahkemesince 11.09.2007 gün ve 86-330 sayı ile, sanıkların TCK’nun 157/1, 35, 39 ve 52. maddeleri uyarınca 2 ay hapis ve 240 Lira adli para cezasıyla cezalandırılmalarına ilişkin hükmün sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 04.04.2013 gün ve 21642-6207 sayı ile;
“İddianamede, sanıkların eyleminin sahte TAPDK bandrollü sigaraları piyasaya sürmek amacıyla kamyonda bulundurdukları sırada henüz satış yapamadan yakalandıkları şeklinde anlatılmasına göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 7. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 7. Ceza Dairesince 04.07.2013 gün ve 6776-16041 sayı ile;
“Hükmü temyiz etmeyen sanık … hakkındaki gıyabi kararın anılan sanığa 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi gereğince tebliğ edildiği anlaşılmakta ise de, anılan Kanun’un 21. maddesi ile Tebligat Tüzüğünün 28. maddesinde belirtilen esaslara uyulmadığı, tebligatta muhatabın adreste bulunmama sebebinin gösterilmemesi karşısında yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı cihetle, gıyabi kararın sanık …’a Tebligat Kanununa uygun olarak tebliğ edilmesi, hükmü temyiz etmesi halinde temyiz dilekçesi eklendikten ve bu temyize ilişkin ek tebliğname de düzenlendikten sonra dairemize iadesi için dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine” karar verilmiştir.
Tevdi kararı üzerine yerel mahkemece eksik hususlar ikmal edildikten sonra dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince 30.10.2013 gün ve 23176-15559 sayı ile;
“Hükmü temyiz etmeyen sanık … hakkındaki gıyabi kararın anılan sanığa 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi gereğince tebliğ edildiği anlaşılmakta ise de, anılan Kanun’un 21. maddesi ile Tebligat Tüzüğünün 28. maddesinde belirtilen esaslara uyulmadığı, tebligatta muhatabın adreste bulunmama sebebinin gösterilmemesi karşısında yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı cihetle, gıyabi kararın sanık …’a Tebligat Kanununa uygun olarak tebliğ edilmesi, hükmü temyiz etmesi halinde temyiz dilekçesi eklendikten ve bu temyize ilişkin ek tebliğname de düzenlendikten sonra gönderilmesi için dosyanın mahkemesine gönderilmesine karar verildiği, yerel mahkemece bu hususun yerine getirildiğinden bahisle esasa ilişkin karar verilmek üzere dosyanın tevdii kararını veren Yüksek 7. Ceza Dairesine gönderildiği halde sehven Dairemiz esasına kaydedildiği anlaşılmakla, iddianamedeki sevk ve tavsife, temyizin kapsamına, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yüksek 7. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 7. Ceza Dairesince 02.07.2014 gün ve 19950-14089 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, hükmün konusuna, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun iş bölümüne ilişkin kararına göre, inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesine ait bulunduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15. ve 7. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.02.2013 tarihinde yürürlüğe giren ve uygulanması gereken 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işlerin temyiz incelemesi, bu iş bölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“Daireler, bu iş bölümü kararının yürürlüğe girdiği tarihte esasına kayıtlı bulunan işler ile daha önce kendisine gelip bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakarlar” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 7. Ceza Dairesince incelenerek 04.07.2013 gün ve 6776-16041 sayı ile tevdi kararı verildiği anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili incelemenin Yargıtay 7. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 7. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 02.07.2014 gün ve 19950-14089 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.11.2014 günü oybirliğiyle karar verildi