YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/264
KARAR NO : 2014/300
KARAR TARİHİ : 13.11.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 11 ve 9. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 09.06.2010
Sayısı : 811–571

Kartal Cumhuriyet Başsavcılığının 14.05.2009 gün ve 8627–4886 sayılı iddianamesi ile; sanıklar hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma, özel ve resmi belgede sahtecilik suçlarından cezalandırılmaları talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Kartal 2. Asliye Ceza Mahkemesince 09.06.2010 gün ve 811–571 sayı ile,
Sanıklar …, …, …, …, …, …, … ve …’ın suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan mahkumiyetlerine, resmi ve özel belgede sahtecilik suçlarından ise beraatlerine,
Sanık …’ın resmi ve özel belgede sahtecilik suçlarından mahkumiyetine, suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan ceza verilmesine yer olmadığına,
Hakkındaki hükümler temyiz edilmeyen sanık …’ın ise suç işlemek amacıyla örgüt kurma, resmi ve özel belgede sahtecilik suçlarından mahkumiyetine,
Karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar …, …, …, …, …, … müdafiileri ile Cumhuriyet Savcısı tarafından sanıklar …, …, …, …, …, …, … ve … hakkında resmi ve özel belgede sahtecilik suçlarından kurulan beraat kararları ile sanık … hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin karar aleyhine temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 11. Ceza Dairesince 28.11.2012 gün ve 28379–20497 sayı ile;
“2297 sayılı Yargıtay Yasasının 14. maddesinde ‘Ceza Dairelerinin görevlerinin tayininde davadaki tavsif esas alınır. Muhtelif suçlara ait davaların en ağırını incelemeye yetkili daire görevlidir’ hükmü yer almaktadır. Yasa, sevk maddelerine değil, iddianamedeki tavsife ağırlık tanımıştır. Bu nedenle Ceza Dairelerinin görevinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere tavsif esas alınmalıdır.
İddianamedeki anlatıma, tavsifin ağırlığına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yüksek 9. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 9. Ceza Dairesince 07.07.2014 gün ve 11716 – 8615 sayı ile;
“Sanık … hakkında kurulan hükümlerin temyiz edilmediği, bu nedenle mahkeme kararındaki nitelendirmeye göre yaptırımı ağır olan suça, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi hükmüne ve 29.01.2014 tarih ve 28897 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu kararına göre işin incelenmesinin Yüksek 11. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 11. ve 9. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
Sanıklar hakkında suç işlemek amacıyla örgüt kurma, örgüte üye olma, özel ve resmi belgede sahtecilik suçlarından açılan kamu davasının yargılaması sonucunda, yerel mahkemece;
Sanıklar …, …, …, …, …, …, … ve …’ın suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan mahkumiyetlerine, resmi ve özel belgede sahtecilik suçlarından ise beraatlerine,
Sanık …’ın resmi ve özel belgede sahtecilik suçlarından mahkumiyetine, suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan ceza verilmesine yer olmadığına,
Hakkındaki hükümler temyiz edilmeyen sanık …’ın ise suç işlemek amacıyla örgüt kurma, resmi ve özel belgede sahtecilik suçlarından mahkumiyetine,
Karar verildiği, hükmün sanıklar …, …, …, …, …, … müdafiileri ve Cumhuriyet Savcısı tarafından sanıklar …, …, …, …, …, …, … ve … hakkında resmi ve özel belgede sahtecilik suçlarından kurulan beraat kararları ile sanık … hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin karar aleyhine temyiz temyiz edildiği, sanık … hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinin ise edilmediği anlaşılmaktadır.
Bu nedenle temyiz incelemesinde görevli dairenin, suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma, özel ve resmi belgede sahtecilik suçlarından suçlarının en ağırının belirlenmesi suretiyle tespiti gerekmektedir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrasının, tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan halinde;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen; resmi belgede sahtecilik suçunun yaptırımı TCK’nun 204/1 maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis; özel belgede sahtecilik suçunun yaptırımı, TCK’nun 207/1 maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis; suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçunun yaptırımı TCK’nun 220/2 maddesinde bir yıldan üç yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, resmi belgede sahtecilik suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 11. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 9. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 11. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1-Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 28.11.2012 gün ve 28379–20497 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2-Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 11. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.11.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.