Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2014/26 E. 2014/62 K. 27.03.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/26
KARAR NO : 2014/62
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 18.02.2009
Sayısı : 391-39

Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçuna teşebbüsten 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 35 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, sanığın aynı kanunun 142/1-b, 143, 53 ve 58. maddeleri uyarınca 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin, Üsküdar 6. Asliye Ceza Mahkemesince 20.02.2006 gün ve 121-17 sayı ile verilen hükmün, sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 24.05.2007 gün ve 9295-6440 sayı ile;
“…Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-İddianamedeki anlatım ve nitelendirmeye göre, gece saat 05.00 sıralarında yakınanın evinin penceresini tornavida ile açıp eve girerek suça konu malları çalan sanık …’ın eyleminin hırsızlık suçu ile birlikte geceleyin konut dokunulmazlığını bozmak ve mala zarar vermek suçlarını, evin dışında gözcülük yapan sanık …’ın eyleminin ise, hırsızlık suçu ile birlikte mala zarar vermek suçunu da oluşturduğunun gözetilmemesi ve bu suçlardan hüküm kurulmaması,
2-20.11.2005 tarihli tutanak ve yakınanın anlatımlarından, sanıkların kesintisiz takip sonucu yakalandıklarının anlaşılması karşısında; hırsızlık eyleminin kalkışma aşamasında kaldığının gözetilmemesi,
3- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Yasanın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan ilamların hüküm fıkrasında gösterilmesi, denetime olanak sağlaması bakımından da bu ilamların infaz tarihlerini içerir biçimde onaylı örneklerinin dosyaya getirtilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı biçimde hüküm kurulması,
4- Sanıkların suçta kullandıkları tornavidayı bir inşaattan aldıklarını belirtmeleri karşısında; tornavidanın sanıklara ait olup olmadığı araştırılmadan zor alım kararı verilmesi,
5- 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesi gereğince her sanığın kendisinin neden olduğu yargılama giderinden sorumlu tutulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde ‘yargılama giderinin sanıklardan müştereken ve müteselsilen tahsiline’ karar verilmesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece 18.02.2009 gün ve 391-39 sayı ile; sanığın bu kez nitelikli hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 143, 35, 53 ve 58. maddeleri uyarınca 2 yıl 8 ay hapis, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan aynı kanunun 116/4, 53 ve 58. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis, mala zarar verme suçundan ise aynı kanunun 151/1, 53 ve 58. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 05.06.2012 gün ve 12809-12120 sayı ile;
“6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre işin incelenmesi Yüksek 13. Ceza Dairesi’ne ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 16.12.2013 gün ve 16054-39580 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddesine, uygulamaya ve temyizin kapsamı ile Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren Başkanlar Kurulunun kararının Ortak Hükümler 2. maddesi uyarınca daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte, bozma veya herhangi bir nedenle Daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakma görevi Yüksek 6. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada daha önce yerel mahkemece verilen 20.02.2006 tarihli hükmün Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 24.05.2007 gün ve 9295-6440 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin de 30.04.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili incelemenin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 05.06.2012 gün ve 12809-12120 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.