YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/246
KARAR NO : 2014/282
KARAR TARİHİ : 13.11.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 5. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 12.07.2011
Sayısı : 110-159

Malkara Cumhuriyet Başsavcılığının 05.02.2007 gün ve 76-33 sayılı iddianamesi ile; sanık … hakkında görevi kötüye kullanmak suçundan 5237 sayılı TCK’nun 257/1 ve 43. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Malkara Asliye Ceza Mahkemesince 11.09.2007 gün ve 47-291 sayı ile;
Sanığın 257/1, 62 ve 50/1-a maddeleri uyarınca 6.000 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine incelemeyi yapan Yargıtay 4. Ceza Dairesince 11.02.2010 gün ve 167-2061 sayı ile;
“Hükümden sonra 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren ve TCY.nın 7/2 madde ve fıkrası uyarınca sanık yararına olan 5728 sayılı Yasanın 562.maddesinin 1.fıkrası ile CYY.nın 231/5 madde ve fıkrasında öngörülen, hükmolunan cezanın geri bırakılması sınırının iki yıla çıkarılması ve söz konusu 562.maddesinin 2.fıkrası ile de CYY.nın 231/14 madde ve fıkrasındaki, suçun soruşturulması ve kovuşturulmasının şikayete bağlı olması koşulunun kaldırılması karşısında, mahkemece hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağının tartışılması zorunluluğu” nedeniyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma kararından sonra yerel mahkemece verilen hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 28.03.2011 gün ve 4748-3887 sayı ile;
“Hükümden sonra 19.12.2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Yasanın 1.maddesi ile TCY.nın 257/1-2.madde-fıkralarında yer alan ‘kazanç’ sözcüğünün ‘menfaat’ olarak değiştirilmesi ve bu fıkralarda öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının da indirilmesi karşısında TCY.nın 7/2.madde-fıkrasındaki ‘suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur’ hükmü gözetilerek, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
Özel Dairece ikinci kez verilen bozma kararından sonra yerel mahkemece verilen hükmün de sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 26.11.2012 gün ve 30565-27084 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eyleme, Yargıtay Yasasının 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 5. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 5. Ceza Dairesince 10.06.2014 gün ve 1972-6455 sayı ile;
“İddianame içeriğine, sevke, temyizin kapsamına, Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 15.07.2013 gün ve 2013/94-100 sayılı Kararına, Yargıtay Büyük Genel Kurulu tarafından kabul edilen 2012 ve 2013 yıllarına ilişkin iş bölümlerinde; Dairelerin daha önce kendisine gelip bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakacaklarına ilişkin düzenlemelere yer verilmesine ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre, temyiz incelemesi yapma görevinin daha önce bozma kararı veren Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4. ve 5. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, görevi kötüye kullanma suçundan açılan kamu davasının yargılaması sonucunda kurulan hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu Kararı’nın “Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 1 ve 2. maddesinde;
“1- Bu işbölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır.
2- İstisnalar dışında; bu işbölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” şeklinde hüküm yer almakta olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tebliğnamesi 24.08.2012 tarihinde düzenlenmiştir.
İncelenen dosya kapsamına göre; Malkara Asliye Ceza Mahkemesince verilen 11.09.2007 gün ve 47-291 sayılı ilk hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 4. Ceza Dairesince 11.02.2010 gün ve 167-2061 sayı ile, CMK’nun 231. Maddesinin 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı kanun ile değiştirilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması lüzumundan bahisle bozulmasına karar verildiği, bu bozma kararından sonra yerel mahkemece verilen 25.05.2010 gün ve 141-183 sayılı ikinci hükmün de sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, yine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 28.03.2011 gün ve 4748-3887 sayı ile, TCK’nun 257. maddesinin 19.12.2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı kanun ile değiştirilmiş olması itibariyle sanık hakkında yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunduğundan bahisle bozulmasına karar verildiği anlaşıldığından, tebliğname tarihi de dikkate alındığında, yerel mahkemece üçüncü kez verilen hükmün temyiz incelemesinin de Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 26.11.2012 gün ve 30565-27084 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.11.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.