YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/242
KARAR NO : 2014/278
KARAR TARİHİ : 13.11.2014
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 7 ve 14. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 20.03.2008
Sayısı : 194-103
Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığının 16.07.2007 gün ve 749-302 sayılı iddianamesi ile; sanığın müstehcenlik ve 5846 sayılı Kanuna muhafelet suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 226/4 ve 5846 sayılı Kanunun 81/1-b maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesince 20.03.2008 gün ve 194-103 sayı ile, sanığın her iki suçtan mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 17.04.2013 gün ve 2627-9770 sayı ile;
“…İddianame içeriğinde özetle ‘sanıkta ele geçen CD’lerden 41 adet CD’nin hayvanlarla cinsel ilişkiyi gösterdiği ve kalan 177 adetinin 18 yaş üstündeki kişilerin izleyebileceği normal kadın erkek ilişkisini gösteren müstehcen filmlerden oluştuğu’ iddia edilmiş ve sevk maddesi olarak 765 sayılı TCK’nun 226/4. maddesi gösterilmiş ise de, niteleme ve anlatıma nazaran, eylemin daha ağır cezayı gerektiren, 5237 sayılı TCK 226/3. maddesinde belirtilen suçu oluşturacağı cihetle, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve yukarıda açıklanan Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu kararlarında ortaya konan ilkeler doğrultusunda, tesis edilen hükmün incelenmesini yapmakla görevli dairenin belirlenmesinde, yanlış gösterilen sevk maddelerinin değil, vasfı iddianame metninde açıkça anlatılan ve daha ağır cezayı gerektiren TCK’nun 226/3. madde fıkrasında öngörülen suçun dikkate alınması gerektiği ve bu durumda temyiz inceleme görevinin Yüksek 14. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 14. Ceza Dairesince de 06.06.2013 gün ve 6309-7282 sayı ile;
“İddianame içeriğine, sevke, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 21.01.2013 tarih ve 2013/1 sayılı kararına göre temyiz incelemesi yapma görevinin Yargıtay Yüksek 7. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 7. ve 14. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, müstehcenlik ve 5846 sayılı Kanuna muhafelet suçlarından açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinin 3. fıkrasının tebliğname ve Özel Dairelerce görevsizlik kararlarının verildiği tarihlerde yürürlükte bulunan halinde;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Somut olayla ilgili olarak davayı açan belge olan iddianamede, olayın açıkça anlatıldığı ve anlatılan olayla da uyumlu olacak şekilde eylemlerin TCK’nun 226/4. maddesinde düzenlenen müstehcenlik ve 5846 sayılı Kanuna muhafelet olarak nitelendirildiği, iddianame içeriğinde TCK’nun 226/3. maddesini kapsayacak şekilde müstehcen görüntülerin elde edilmesinde çocukların kullanıldığına ilişkin bir anlatıma yer verilmediği görülmektedir.
İddianamedeki sevk maddeleri ile iddianame metni arasında bir uyumsuzluk bulunmaması ve sevk maddelerinin bir hata sonucu olarak değil, aksine hukuki değerlendirmeye dayalı olarak belirlenmiş olması nedenleriyle, davadaki tavsifin TCK’nun 226/4. maddesi kapsamında müstehcenlik ve 5846 sayılı Kanuna muhafelet suçlarına yönelik olduğunun kabulünde zorunluluk bulunmaktadır.
Bununla birlikte temyize konu edilen eylemlere ilişkin kanun maddelerindeki cezaların karşılaştırılması sonucunda, 5846 sayılı Kanunun 81/1-b maddesinde daha ağır yaptırım öngörülmüş olup, bu suçlara bakma görevi Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait bulunmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 14. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 7. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesince 17.04.2013 gün ve 2627-9770 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.11.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.