YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/231
KARAR NO : 2014/267
KARAR TARİHİ : 15.07.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 5. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 22.09.2011
Sayısı : 159-297

Denizli Cumhuriyet Başsavcılığının 14.01.2000 gün ve 121-20 sayılı iddianamesi ile; sanıklar …, …, … ve … hakkında zimmet suçundan 765 sayılı TCK’nun 202/1, 80, 65/3, 219/son, 40, 31 ve 33. maddeleri uyarınca cezalandırılmaları talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesince 27.01.2000 gün ve 128-17 sayı ile verilen görevsizlik kararı üzerine dosyanın gönderildiği Güney Asliye Ceza Mahkemesince 13.06.2000 gün ve 5-30 sayı ile; eylemin görevi kötüye kullanma suçunu oluşturduğu kabul edilerek sanıkların 765 sayılı TCK’nun 240/1, 65/3, 80 ve 647 sayılı Kanunun 6. maddeleri uyarınca 1 yıl 2 ay hapis ve 35.000.000 Lira ağır para cezası ile cezalandırılmalarına ve cezalarının ertelenmesine karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 12.02.2002 gün ve 18044-1894 sayı ile;
“1- Belediye başkanlığında muhasebeci olan sanık….’in kabul edilen ‘belediyenin mal alımlarıyla ilgili ödemeleri sırasında kişisel ilişkilerini kullanarak düzenlenen faturalarla haksız kazanç elde etme’ biçimindeki eyleminin TCK’nun 202. maddesindeki suçu oluşturabileceği, kanıtları değerlendirmenin ve eylemi nitelendirmenin ağır ceza mahkemesinin görevine girdiği gözetilmeden yargılamaya devamla hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a- Dosyanın ve ödemelerle ilgili belgelerin Sayıştay uzman denetçilerinden oluşan bilirkişi heyetine incelettirilerek sonucuna göre suçun oluşup oluşmadığının tartışılması gerekirken eksik soruşturma ile hüküm kurulması,
b- Sanık … oğlu …. hakkında TCK’nın 95/2. maddesi uygulamasına temel alınan önemsizlik ve özensizlik sonucu ölüme neden olma suçundan ibaret önceki hükümlülüğün 22.12.2000 gününde yürürlüğe giren 4616 sayılı Yasa kapsamında bulunması nedeniyle sanığın hukuksal durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu ve ikinci suçtan verilen cezanın ertelenmesi nedeniyle önceki cezasının çektirilmesine karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Güney Asliye Ceza Mahkemesince bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda 21.03.2000 gün ve 22-28 sayı ile verilen görevsizlik kararı ile dosyanın gönderildiği Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesince 22.12.2003 gün ve 279-455 sayı ile; sanıklar …, … ve …’ın 765 sayılı TCK’nun 202/1, 65/3, 80, 59/2, 219/son ve CMUK’nun 326/son; sanık …’nın ise 765 sayılı TCK’nun 202/3, 65/3, 80, 59/2, 219/son ve CMUK’nun 326/son maddeleri uyarınca 1 yıl 2 ay hapis ve 35.000.000 lira ağır para cezası ile cezalandırılmalarına ve cezalarının ertelenmesine karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 5. Ceza Dairesince 06.07.2006 gün ve 15002-6472 sayı ile verilen görevsizlik kararı ile dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 13.12.2007 gün ve 6796-10860 sayı ile;
“5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 7. maddesinde ‘zaman bakımından uygulanma’, 5252 sayılı Türk Ceza Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasasının 9. maddesinde ise, ‘lehe olan hükümlerin uygulanmasında usul’ kurallarının düzenlenmesi, ayrıca 5252 sayılı Yasasının 12. maddesi ile 765 sayılı Türk Ceza Yasasının yürürlükten kaldırılmış olması, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasası ve bu Yasaların hükümden sonra 01.6.2005 tarihinde yürürlüğe girmiş bulunması karşısında;
5237 sayılı Yasasının 7. ve 5252 sayılı Yasasının 9/3. maddeleri ve 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Yasası uyarınca, sanıkların hukuki durumlarının 5237 sayılı Türk Ceza Yasası hükümleri de gözetilerek yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesince bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda 20.03.2008 gün ve 57-98 sayı ile; sanıkların 5237 sayılı TCK’nun 247/1, 39/1, 43/1, 62/1, 51 ve CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca 1 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezalarının ertelenmesine karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 09.03.2011 gün ve 23374-3034 sayı ile;
“…Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) Bu sanıklar hakkında daha önce hükmolunan cezalar 647 sayılı Kanun hükümlerine göre ertelenmiş olması nedeniyle, 1412 sayılı CMUK’nun 326/son uyarınca kazınılmış hak teşkil ettiği ve daha lehe olduğu gözetilip 765 sayılı Ceza Yasasınca verilen cezanın CMUK’nun 326/son maddesi gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezasına indirilip 647 sayılı kanunun 6. maddesi uyarınca ertelenmesi gerekirken, 5237 sayılı Ceza Yasası uygulanıp sanıklara verilen hapis cezasının 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesine göre 1 yıl 8 ay hapis cezasına indirilip aynı Yasanın 51. maddesiyle ertelenmesi;
2- YCGK’nın 16.12.2008 gün ve 2008/146-235 sayılı kararına göre mağdurun belil olması ve maddi menfaatin suçun mağdruna iade edilebileceği durumlarda zimmetin maddi konusunu oluşturan değerlerin müsaderesine karar verilemeyeceğinin gözardı edilmesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda 22.09.2011 gün ve 159-297 sayı ile; sanıkların 765 sayılı TCK’nun 202/1, 65/3, 80, 59/2 ve CMUK’un 326/son maddeleri uyarınca 1 yıl 2 ay hapis ve 35 Lira adli para cezası ile cezalandırılmalarına ve cezalarının ertelenmesine karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 11.04.2013 gün ve 37426-11228 sayı ile;
“İddianamede ve görevsizlik kararında açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 5. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 5. Ceza Dairesince 27.05.2014 gün ve 8013-5821 sayı ile;
“İddianame içeriğine, sevke, temyizin kapsamına, Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 15.07.2013 gün ve 2013/94-100 sayılı Kararına, Yargıtay Büyük Genel Kurulu tarafından kabul edilen 2012, 2013 ve 2014 yıllarına ilişkin iş bölümlerinde; Dairelerin daha önce kendisine gelip bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakacaklarına ilişkin düzenlemelere yer verilmesine ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre, temyiz incelemesi yapma görevinin daha önce bozma kararı veren Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4. ve 5. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, zimmet suçundan açılan kamu davasının yargılaması sonucunda kurulan hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu Kararı’nın “Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 1 ve 2. maddesinde;
“1- Bu işbölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır.
2- İstisnalar dışında; bu işbölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” şeklinde hüküm yer almakta olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tebliğnamesi 14.11.2012 tarihinde düzenlenmiştir.
İncelenen dosya kapsamına göre; Güney Asliye Ceza Mahkemesince verilen 13.06.2000 gün 5-30 sayılı, Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 22.12.2003 gün ve 279-455 sayılı ve 20.03.2008 gün 57-98 sayılı hükümlerin sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 4. Ceza Dairesince 12.02.2002 gün ve 18044-1894, 13.12.2007 gün ve 6796-10860, 09.03.2011 gün ve 23374-3034 sayılı kararlar ile üç defa temyizen incelenerek bozulmasına karar verildiği anlaşıldığından, tebliğname tarihi dikkate alındığında, bozmadan sonraki hükmün temyiz incelemesinin de önceki hükümleri inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 11.04.2013 gün ve 37426-11228 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15.07.2014 günü oybirliğiyle karar verildi