YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/222
KARAR NO : 2014/258
KARAR TARİHİ : 15.07.2014
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 24.03.2011
Sayısı : 8-316
Osmaniye Cumhuriyet Başsavcılığının 02.09.2009 gün ve 2806, 22.10.2009 gün 2806 sayılı iddianameleri ile; sanık … hakkında kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nun 86/1, 3-e maddesi uyarınca, sanık … hakkında silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçlarından aynı kanunun 106/2 ve 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddeleri uyarınca cezalandırılmaları talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Osmaniye 1. Asliye Ceza Mahkemesince 24.03.2011 gün ve 8-316 sayı ile;
Sanık …’ın silahla tehdit suçundan 5237 sayılı TCK’nun 106/2-a, 43/2 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 10 ay 15 gün hapis, 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçundan aynı kanunun 13/1 ve 5237 sayılı TCK’nun 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 375 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına,
Sanık …’ın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nun 86/1, 87/3 ve 62. maddeleri uyarınca 11 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleylen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 18.12.2013 gün ve 27138-32640 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 8. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince 13.06.2014 gün ve 1990-14673 sayı ile;
“Osmaniye Cumhuriyet Başsavcılığının 09.02.2009 tarihli ek iddianamesinde sanıkların katılanlara yönelik olarak işlediği eylem nedeniyle TCK’nun 106/2. maddesi uyarınca cezalandırılmasının talep edilmesi, anılan iddianamede sanıklara atılı suçun birden fazla kişi ile birlikte silahla tehdit suçu olarak tavsif edilmiş bulunması, sanıklardan …’a 24.03.2010 tarihli duruşmada ek iddianamenin okunarak savunmasının alınması ve sanık hakkında TCK’nın 106/2-a maddesi uyarınca mahkumiyet hükmü kurulması karşısında Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili Daireye ait bulunmasına ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 26.01.2013 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı kararına göre temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4. ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, silahlı tehdit, kasten yaralama ve 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçlarından açılan kamu davasının yargılaması sonucunda kurulan hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrasının, tebliğname ve Özel Dairelerce görevsizlik kararlarının verildiği tarihlerde yürürlükte bulunan halinde;
“Ceza dairelerinde
a-Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.
b-Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen silahla tehdit suçunun cezası, TCK’nun suçun temel şekline göre nitelikli hali olup müstakil ceza öngören 106/2-a maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis, kasten yaralama suçunun cezası aynı kanunun 86/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis, 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçunun cezası ise aynı kanunun 13/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis ve adli para cezasından ibaret olup, tehdit suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 18.12.2013 gün ve 27138-32640 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15.07.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.