YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/194
KARAR NO : 2014/230
KARAR TARİHİ : 15.07.2014
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 02.03.2011
Sayısı : 284-171
Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığının 16.04.2007 gün ve 8778-2430 sayılı iddianamesi ile; sanık hakkında ibadethaneden hırsızlık ve kamu malına zarar verme suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a.1, 35 ve 152/1-a maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Eskişehir 3. Asliye Ceza Mahkemesince 02.03.2011 gün ve 284-171 sayı ile; sanığın her iki suçtan cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 15.07.2013 gün ve 15798-16514 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk ve uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Genel Kurulu kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 15. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 28.05.2014 gün ve 20928-10633 sayı ile;
“Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan nitelikli hırsızlık suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK’nın 142/1-a maddesinde iki yıldan beş yıla kadar hapis, ibadethaneye zarar verme suçunun cezası ise aynı kanunun 153/1. maddesi uyarınca bir yıldan dört yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek (6.) Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, ibadethaneden hırsızlık ve kamu malına zarar verme suçlarından açılan kamu davasının yargılaması sonucunda kurulan hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinin 3. fıkrasının, tebliğname ve Özel Dairelerce görevsizlik kararlarının verildiği tarihlerde yürürlükte bulunan halinde; “Ceza Dairelerinde: a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenme- sinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
İncelenen dosya kapsamından; sanık hakkında düzenlenen iddanamede yargılama konusu eylemin; “Olay tarihinde Sami Sipahi Camiinde, kapıları kilit kısımlarından kırılmak suretiyle içerisi karıştırılarak hırsızlığa teşebbüs olayının meydana geldiği, olay yerinde yapılan incelemede çekmeceler karıştırılırken çekmeceden alınıp yere düşürülen cami dernek defteri üzerinden temin edilen parmak izinin şüpheliye ait olduğunun tespit edildiği…” şeklinde anlatıldığı ve sevk maddesi olarak 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a.1, 35 ve 152/1-a maddelerinin gösterildiği görülmektedir. Ancak iddianamedeki anlatımın içeriği gözönüne alındığında sanık hakkında ibadethaneye zarar verme suçundan 5237 sayılı TCK’nun 153/1. maddesi uyarınca kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen hırsızlık suçunun cezası, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis; ibadethaneye zarar verme suçunun cezası ise, aynı kanunun 153/1 maddesi uyarınca bir yıldan dört yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, hırsızlık suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 15.07.2013 gün ve 15798-16514 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15.07.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.