YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/147
KARAR NO : 2014/183
KARAR TARİHİ : 06.06.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 7 ve 4. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 28.05.2009
Sayısı : 479-260

Sanık hakkında Denizli Cumhuriyet Başsavcılığının 30.07.2008 gün ve 7223-3736 sayılı iddianamesi ile; 5237 sayılı TCK’nun 289. maddesi uyarınca muhafaza görevini kötüye kullanma ve 6183 sayılı Kanuna aykırılık suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesince 28.05.2009 gün ve 479-260 sayı ile;
Eylemin bir bütün olarak 6183 sayılı Kanunun 110. maddesine uyan suçu oluşturduğundan bahisle muhafaza görevini kötüye kullanma suçundan hüküm kurulmasına yer olmadığına, sanığın 6183 sayılı Kanunun 110/1-2. maddesi uyarınca 3 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık ve katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 21.06.2012 gün ve 1942-20651 sayı ile;
“İddianamedeki anlatım ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince de 18.06.2013 gün ve 32376-19313 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eyleme, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 7. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 7. ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, 5237 sayılı TCK’nun 289. maddesi uyarınca muhafaza görevini kötüye kullanma ve 6183 sayılı Kanuna aykırılık suçlarından açılan kamu davasının yargılaması sonucunda kurulan hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamına göre; sanık ve katılan vekilinin temyiz istemlerinin yalnızca 6183 sayılı Kanuna aykırılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin olduğu anlaşılmakta olup, uyuşmazlığın buna göre çözümlenmesi gerekmektedir.
Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve 02.06.2011 tarih ve 27952 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 1 Temmuz 2011 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 12.05.2011 gün ve 2011/1 sayılı kararına göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka dairelerin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesi tarafından yapılması gerekmektedir. 6183 sayılı Kanuna aykırılık suçları başka bir dairenin görev alanına girmemekte olup, bu suçlara ilişkin işlere bakma görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 7. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 21.06.2012 gün ve 1942-20651 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 06.06.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.