YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/128
KARAR NO : 2014/164
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 14 ve 9. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 23.01.2012
Sayısı : 1042-41

Menderes Cumhuriyet Başsavcılığının 07.12.2010 gün ve 1422-691 sayılı iddianamesi ile; sanık … hakkında başkasına ait kimlik bilgilerinin kullanılması ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 268/1, 267/4 ve 109/1-2. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Menderes Asliye Ceza Mahkemesince 23.01.2012 gün ve 1042-41 sayı ile; kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 5237 sayılı TCK’nun 109/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis, başkasına ait kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan aynı kanunun 268/1, 267/4-1, 269/3 ve 62. maddeleri uyarınca 3 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 14. Ceza Dairesince 31.10.2013 gün ve 8304-10825 sayı ile;
“İddianamedeki sevke, hükme, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 21.01.2013 tarih ve 2013/1 sayılı Kararına göre temyiz incelemesini yapma görevinin Yargıtay Yüksek 9. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 9. Ceza Dairesince 13.01.2014 gün ve 18149-229 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve anlatıma, Yargıtay Kanununun 14. maddesi hükmüne ve 26.01.2013 tarih ve 28540 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 21.01.2013 tarih ve 2013/1 sayılı kararına göre işin incelenmesinin Yüksek 14. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 14. ve 9. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, başkasına ait kimlik bilgilerinin kullanılması ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinin 3. fıkrasında;
“Ceza dairelerinde:
a)Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b)Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
İncelenen dosya içeriğinden; sanık hakkında düzenlenen iddianamede yargılama konusu eylem; “Olay tarihinde Menderes ilçe merkezinde yukarıda açık kimliği yazılı şüphelinin kullanmış olduğu 35 MRM 67 plakalı aracın LFP tüpünün ruhsata işlenmediğinin tespit edilmesi üzerine emniyet ekibi tarafından yapılan cezai işlemler sırasında Emniyet görevlilerine kendisini … olarak tanıtarak bu şahsa ait kimlik bilgilerinin kullanmış olduğu, şüphelinin kimlik bilgisini kullandığı müşteki … hakkında yargılama aşamasında yakalama emri çıkarılması nedeniyle özgürlüğü kısıtlandığından kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunda işlenmiş olduğu” şeklinde anlatılmış ve 5237 sayılı TCK’nun 267/4. maddesinde yer alan; “Yüklenen fiili işlemediğinden dolayı hakkında beraat kararı veya kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiş olan mağdurun bu fiil nedeniyle gözaltına alınması veya tutuklanması halinde; iftira eden, ayrıca kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna ilişkin hükümlere göre dolaylı fail olarak sorumlu tutulur” şeklindeki hüküm ile iddianamedeki anlatıma uygun olarak sevk maddeleri 5237 sayılı TCK’nun 268/1, 267/4 ve 109/1-2. maddeleri olarak gösterilmiştir.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen başkasına ait kimlik bilgilerinin kullanılması suçunun müeyyidesi, 5237 sayılı TCK’nun 268/1 ve 267/1. maddeleri uyarınca bir yıldan dört yıla kadar hapis; kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun yaptırımı aynı kanunun 109. maddenin 1. fıkrasında bir yıldan beş yıla kadar hapis, aynı maddenin 2. fıkrasında ise iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 14. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 9. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan Yargıtay 14. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 31.10.2013 gün ve 8304-10825 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 14. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.