YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/108
KARAR NO : 2014/144
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 5, 15 ve 11. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 14.06.2012
Sayısı : 87-215

Manisa Cumhuriyet Başsavcılığının 19.02.2008 gün ve 652-61 sayılı iddianamesi ile; sanık … hakkında görevi kötüye kullanma ve denetim görevini ihmal suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 257/1, 43/1, 53 ve 251/2. maddeleri uyarınca, Turgutlu Cumhuriyet Başsavcılığının 07.07.2009 gün ve 1945-1032 sayılı iddianamesi ile; sanıklar … ve … hakkında güveni kötüye kullanma ve resmi evrakta sahtecilik suçlarından aynı kanunun 155/2, 210/1 ve 204/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davalarının birleştirilerek yapılan yargılaması sonucunda, Manisa 1. Ağır Ceza Mahkemesince 14.06.2012 gün ve 87-215 sayı ile;
Sanık …’ın güveni kötüye kullanma ve resmi evrakta sahtecilik suçlarından beraatine,
Sanık …’nun denetim görevini ihmal suçundan beraatine, görevi kötüye kullanma suçundan 5237 sayılı TCK’nun 257/2, 62 ve 51. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezasının ertelenmesine,
Sanık …’nın resmi evrakta sahtecilik suçundan 765 sayılı TCK’nun 342/1, 80 ve 59. maddeleri uyarınca 2 yıl 11 ay hapis, dolandırıcılık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 158/1-f , 43, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis ve 32.975 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar müdafii ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 5. Ceza Dairesince 15.04.2013 günlü ve 14297-3250 sayı ile;
“İddianame içeriklerine, sevke, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve zimmet suçundan açılmış bir dava veya verilmiş bir görevsizlik kararı bulunmamasına göre temyiz incelemesi yapma görevinin Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 22.05.2013 gün ve 13674-9539 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 gün ve 2011/Bşk-42-42 Esas-Karar sayılı kararında belirlendiği gibi 2797 sayılı Yargıtay Yasasının görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir,’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır, hükmünü amirdir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen resmi belgede sahtecilik suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK’nun 342/1. maddesinde iki yıldan sekiz yıla kadar hapis; dolandırıcılık suçunun cezası ise aynı Yasanın 503/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek 11. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince 18.11.2013 gün ve 13469-17021 sayı ile;
“İddianamedeki ‘suç tarihinde vakıf saymanı olan …’nın muhtelif miktarda vakıf parasını uhdesine geçirdiğinden’ bahisle ve zimmet suçunu içeren TCK’nun 247/1. maddesi uyarınca cezalandırılması talebine, Cumhuriyet savcısının temyizinin kapsamına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yüksek 5. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 5, 15 ve 11. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, görevi kötüye kullanma, denetim görevini ihmal, güveni kötüye kullanma ve resmi evrakta sahtecilik suçlarından açılan kamu davasında verilen hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinin 3. fıkrasında;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve buna uygun olarak sevk maddeleri gösterilen görevi kötüye kullanma suçunun cezası, 5237 sayılı TCK’nun 257/1. maddesi uyarınca altı aydan iki yıla kadar hapis cezası; denetim görevini ihmal suçunun cezası aynı kanunun 251/2. maddesi uyarınca üç aydan üç yıla kadar hapis, resmi evrakta sahtecilik suçunun cezası aynı kanunun 204/1. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis, güveni kötüye kullanma suçunun cezası aynı kanunun müstakil ceza öngören 155/2. maddesi uyarınca bir yıldan yedi yıla kadar hapis ve üçbin güne kadar adli para cezasından ibaret olup, güveni kötüye kullanma suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 22.05.2013 gün ve 13674-9539 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.