YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2014/103
KARAR NO : 2014/139
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 11 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 04.03.2010
Sayısı : 280-198

İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca sanıkların 5237 sayılı TCK’nun 202/2, 204/1, 43. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesinde, İstanbul 12. Asliye Ceza Mahkemesince 04.03.2010 gün ve 280-198 sayı ile; mühürde sahtecilik suçundan 5237 sayılı TCK’nun 202/2. maddesi uyarınca 1 yıl hapis, resmi belgede sahtecilik suçundan ise aynı kanunun 204/1 ve 43. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 11. Ceza Dairesince 17.12.2012 gün ve 29673-21790 sayı ile;
“İddianamedeki tavsife, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevi Yüksek 8. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 30.01.2014 gün ve 661-1940 sayı ile;
“Sanıklar hakkında düzenlenen iddianamede; Asayiş şube müdürlüğü ekipleri tarafından oto hırsızlığı ile ilgili yapılan araştırma sonucunda sanıkların kullanmış olduğu araçtan şüphelenilmesi üzerine araç, plaka ve araca ilişkin belgeler üzerinde yapılan inceleme sonucunda aracın görünüşte ’34 HCZ 08′ plakalı olduğu ancak, gerçekte 13.02.2007 tarihinde Pendik bölgesinden çalınma müşteki …’a ait ’34 Z 2208′ plakalı araç olduğunun tespit edildiği, araçta ele geçen 2 adet plaka, trafik ve tescil belgesi ve sigorta poliçesinin ekspertiz raporuna göre sahte ve aldatma kabiliyetinin bulunduğu, sanıkların bu şekilde üzerlerine atılı suçları işlediği belirtilerek sahte plaka, sahte trafik tescil belgesi ve sahte sigorta poliçesi düzenletip kullanmak suçlarından kamu davası açıldığı, sanıkların sahte mühür ürettiğine veya kullandığına ilişkin herhangi bir iddia bulunmadığı anlaşılmış olup, sevk maddesinin TCK’nun 204/1 ve 202/2. maddeleri olarak yanlış gösterilmiş bulunması niteleme karşısında, sonuca etkili olmadığından, iddianamedeki suçun anlatımına ve temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 18.02.2012 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararına göre inceleme görevi Yargıtay Yüksek 11. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu tarafından değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 11. ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, mühürde sahtecilik ve resmi belgede sahtecilik suçlarından açılan kamu davası sonucunda verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen iddianamede sanıkların fiili; “Asayiş Şube Müdürlüğü ekipleri tarafından oto hırsızlığı ile ilgili yapılan araştırma sonucunda şüphelilerin kullanmış olduğu araçtan şüphelenerek araç, plaka, araca ilişkin belgeler üzerinde inceleme yaptıkları, aracın görünüşte 34 HCZ 08 plakalı olduğu, ancak gerçekte 13.2.2007 tarihinde Pendik Bölgesinden çalınma müşteki …’a ait 34 Z 2208 plakalı araç olduğunun tespit edildiği, araçta ele geçen 2 adet plaka, trafik ve tescil belgesi ve bu plaka ve belgeye düzenlenmiş sigorta poliçesinin 17.4.2007 tarihli espertiz raporuna göre sahte ve aldatma yeteneğinin bulunduğunun belirtildiği,
Yapılan hazırlık soruşturması sonucunda, şüphelilerin üzerlerine atılı suçları işledikleri anlaşıldığı” şeklinde anlatılmış olup, iddianamede ve yerel mahkeme kararında belirtildiği üzere 5237 Sayılı TCK’nun 202/2 ve 204/1. maddeleri uyarınca kamu davası açıldığı anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrası;
“Ceza dairelerinde;
a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir,
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklinde düzenlenmiştir.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede kamu davası açıldığı kabul edilen mühürde sahtecilik suçunun cezası, 5237 sayılı TCK’nun 202/2. maddesi uyarınca bir yıldan altı yıla kadar hapis, resmi belgede sahtecilik suçunun cezası aynı kanunun 204/1. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, mühürde sahtecilik suçu daha ağır yaptırım içerdiğinden, hükmü temyizen inceleme görevi 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayalı olarak hazırlanan iş bölümü kararı gereği, mühürde sahtecilik suçlarını temyizen incelemekle görevli Yargıtay 8. Ceza Dairesine aittir.
Diğer yandan, sanıkların eyleminin 5237 sayılı Kanunun 202/2 ve 204/1. maddesindeki suçları mı oluşturduğu, yoksa bir bütün halinde 204/1. maddesindeki suçu mu oluşturduğunun, daha ağır yaptırım içeren mühürde sahtecilik suçunun temyiz incelemesini yapan Yargıtay 8. Ceza Dairesince belirlenmesi gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 11. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olup, yargılama konusu suçlarla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 8. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına, dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 30.01.2014 gün ve 661-1940 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 8. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.