YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/51
KARAR NO : 2013/57
KARAR TARİHİ : 14.05.2013

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 12. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 31.05.2011
Sayısı : 119-241
İadesi İstenen : Mahmoud Allani
İadesi istenen Mahmoud Allani hakkında Pendik Cumhuriyet Başsavcılığının 27.04.2010 gün ve 5329 sayılı talepnamesiyle; Tunus Devleti Tarihi ve Arkeolojik Eserlerin Korunması ve Sahtecilik Tekniklerine Dair Kanunun 54, 55, 59, 61, 80, 81, 82, 83 ve 93. maddelerine ve Tunus Ceza Kanunu’nun 32, 182,187, 258, 264, 131, 132 ve 162. maddelerine göre menkul mallara yönelik suç örgütü kurmak ve örgütte aktif olarak faaliyette bulunmak, hırsızlık, tarihi yapıların görüntü ve şeklini değiştirmek, yıkmak, yürürlükteki mevzuatı dikkate almaksızın tarihi sikke/para ve parçaların ticaretini yapmak, koruma altındaki bazı taşınırların emanet yerlerini değiştirmek, arkeolojik ve tarihi eserleri yetkili makamlara bilgi vermeksizin edinmek, ruhsatsız olarak tarihi eser ve mekanlarda faaliyette bulunmak ve bunların dış görünümlerini kasten değiştirmeye teşebbüs etmek, izinsiz olarak taşınır tarihi eserlerin sahte taklitlerini yapmak, taşınır ve sabit tarihi eselerde izinsiz kazı yapmak ve bu işe ortaklık etmek, milli ve yabancı paraların sahtesini basmak, bunları Tunus şehirlerine sokmak ya da bunların piyasaya sürülmesine ortak olmak suçlarından, 5237 sayılı TCK’nun 18/4. maddesi ve “Türkiye Cumhuriyeti ile Tunus Cumhuriyeti arasında Cezai konularda Adli Yardımlaşma ve Suçluların Geri Verilmesi Sözleşmesi” hükümlerine göre adı geçenin kovuşturması yapılmak üzere Tunus Cumhuriyetine iadesi konusunda karar verilmesinin talep edilmesi üzerine, Kartal 2. Ağır Ceza Mahkemesince 31.05.2011 gün ve 119-241 sayı ile; “5237 sayılı TCK’nun 18/4. maddesi ve Tunus Cumhuriyeti ile Türkiye Cumhuriyeti arasında Cezai Konularda Adli Yardımlaşma ve Suçluların Geri Verilmesi Sözleşmesi hükümlerine göre Tunus adli makamlarına geri verme talebinin kabul edilebilir olduğuna” karar verilmiştir.
Kararın iadesi istenen kişi müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesince 29.03.2012 gün ve 1427-10624 sayı ile;
“Sanık hakkında düzenlenen iddianame ve temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili Daireye ait bulunmasına ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 02.06.2011 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 12.05.2011 gün ve 2011/1 sayılı kararına göre temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 12. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 12. Ceza Dairesince 05.12.2012 gün ve 24277-26217 sayı ile;
“Sanığın Tunus adli makamlarına iadesine karar verilen suçların sevk ve nitelendirmesine göre Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi uyarınca Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 09.02.2012 gün ve 2012/1 Karar sayılı kararında belirlendiği gibi temyiz incelemesi görevinin dairemize ait olmayıp, Yargıtay Yüksek 8. Ceza Dairesine ait bulunduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8. ve 12. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, sanığın Tunus adli makamlarına iadesine ilişkin kararın temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinde;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Suçluların iadesi kararı 5271 sayılı CMK’nun 223. maddesinde sayılan anlamda bir hüküm olmamakla birlikte, 5237 sayılı TCK’nun 18. maddesindeki özel düzenleme gereğince temyiz kanun yoluna tabi kılınmıştır.
Başka bir devlet tarafından istenen kişinin iadesine karar verilebilmesi için iddianameye gerek bulunmamakta, iade hususu ilgili Cumhuriyet savcılığı tarafından bir talepname ile ağır ceza mahkemesinden istenmektedir. Dolayısıyla, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi kapsamında dava açan bir belge bulunmadığından bu tür davalarda Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki görev ayrımı karara ve talepnameye birlikte bakılmak suretiyle belirlenmelidir. Zira, talepnamede suç isnadına değil, bir suç listesine yer verilmektedir. Karar ise bu listedeki suçlara ilişkin olmalıdır. Bu durumda hangi Özel Dairenin görevli olduğu, kararın temyiz edilen bölümünün kapsadığı suçların en ağırı nazara alınmak suretiyle tespit edilecektir.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu suçlardan talepnamede gösterilen parada sahtecilik suçunun müeyyidesi, 5237 sayılı TCK’nun 197/1. maddesi uyarınca iki yıldan oniki yıla kadar hapis ve onbin güne kadar adlî para cezası olup, talepnamede belirtilen diğer suçlardan daha ağır olduğundan,
temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 12. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve iade konusu suçlarla ilgili temyiz incelemesinin, Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 8. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 29.03.2012 gün ve 1427-10624 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.05.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.