YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/5
KARAR NO : 2013/11
KARAR TARİHİ : 14.05.2013
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 11. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 21.11.2007
Sayısı : 121-306
Sanık … hakkında Uşak Cumhuriyet Başsavcılığının 18.05.2004 gün ve 1050-81 sayı iddianamesi ile resmi belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık suçlarından 765 sayılı TCK’nun 342, 80; 504/7, 80 maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Uşak Ağır Ceza Mahkemesince 21.11.2007 gün ve 121-306 sayı ile; her ne kadar sanık hakkında resmi evrakta sahtecilik suçundan kamu davası açılmışsa da sanığın sahtecilik yaptığı evrakın resmi belge niteliğinde olmadığı ve atılı dolandırıcılık suçunun yasal unsuru olduğu anlaşılmakla sanık hakkında ayrıca resmi evrakta sahtecilik suçundan hüküm kurmaya yer olmadığına, sanığın 765 sayılı TCK’nun 504/3-7-son, 80, 522 ve 59/2 maddeleri uyarınca 5 yıl 7 ay 15 gün hapis ve 122.780 Lira adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 27.11.2012 gün ve 18587-44312 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 gün ve 2011/Bşk-42-42 Esas-Karar sayılı kararında belirlendiği gibi 2797 Sayılı Yargıtay Yasasının görevlerini düzenleyen 14.maddesinin 3. Fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir,’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır, hükmünü amirdir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen resmi belgede sahtecilik suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 765 Sayılı TCK’nun 342/1. Maddesinde iki yıldan sekiz yıla kadar hapis; dolandırıcılık suçunun cezası ise aynı Yasanın 504/7. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. Maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek 11. Ceza Dairesinin görevi dâhilinde olduğu” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince de 24.12.2012 gün ve 30864-22223 sayı ile;
“İddianamedeki tavsife, temyizin hüküm kurulan nitelikli dolandırıcılık suçunu kapsamasına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevi Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15. ve 11. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Sanık hakkında temyiz incelemesine konu hüküm nitelikli dolandırıcılık suçuna ilişkin olup, iddianamede buna uygun şekilde sevk maddesi 765 sayılı TCK’nun 504/7. olarak gösterilmiştir. 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesindeki “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açan belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklindeki hüküm uyarınca temyiz incelemesinin nitelikli dolandırıcılık suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 11. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 15. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 27.11.2012 gün ve 18587-44312 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.05.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.