YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/355
KARAR NO : 2014/36
KARAR TARİHİ : 27.03.2014
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 4. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 02.05.2008
Sayısı : 86-105
Dikili Cumhuriyet Başsavcılığının 06.04.2007 gün ve 166-71 sayılı iddianamesi ile; sanık … hakkında genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması, kasten yaralama ve ruhsatsız silah taşımak suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 170/1-c, 86/2, 53/1 ve 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Dikili Asliye Ceza Mahkemesince 02.05.2008 gün ve 86-105 sayı ile; sanığın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nun 86/2 ve 52/2. maddeleri uyarınca 400 TL adli para, genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan aynı kanunun 170/1-c ve 50/1-a maddeleri uyarınca 3.600 TL adli para, ruhsatsız silah taşımak suçundan 6136 sayılı Kanunun 13/1 ve 5237 sayılı TCK’nun 50/1. maddeleri uyarınca 450 TL doğrudan, 7.300 TL hapisten çevrilme adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık ve üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 08.05.2012 gün ve 13810-15520 sayı ile;
“Sanık hakkında düzenlenen iddianamedeki anlatıma ve temyizlerin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili Daireye ait bulunmasına ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 02.06.2011 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 12.05.2011 gün ve 2011/1 sayılı kararına göre temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 26.09.2012 gün ve 17250-18560 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve uygulamaya, Yargıtay Yasasının 14.maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09/02/2012 tarih ve 1 sayılı kararı ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8. ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, sanığın 5237 sayılı TCK’nun 170/1-c, 86/2 ve 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğinden; sanık hakkında kasten yaralama ve ruhsatsız silah taşıma suçlarının yanında 5237 sayılı TCK’nun 170/1-c maddesi uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davasının açıldığı belirtilmiş ise de, iddianamede yargılama konusu eylemin; “…kavga sırasında şüpheli Serkan’ın müşteki Engin’i korkutmak amacıyla üzerinde bulunan tabancayla havaya bir el ateş ettiği,…” şeklinde anlatılmak suretiyle silahla tehdit suçundan kamu davası açıldığı anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinin 3. fıkrasında;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Buna göre, iddianamedeki anlatımın içeriğinden sanık hakkında kasten yaralama ve ruhsatsız silah taşıma suçlarının yanında silahla tehdit suçundan 5237 sayılı TCK’nun 106/2. maddesi uyarınca kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu suçlardan kasten yaralama suçunun yaptırımı, 5237 sayılı TCK’nun 86/2. maddesi uyarınca dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası; ruhsatsız silah taşıma suçunun cezası 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis ve adli para cezası; silahla tehdit suçunun cezası 5237 sayılı TCK’nun 106/2. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, silahla tehdit suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve temyiz incelemesinin yargılama konusu silahla tehdit suçundan açılan kamu davası sonucunda kurulan hükmü incelemekle görevli Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 4. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 26.09.2012 gün ve 17250-18560 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.