YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/345
KARAR NO : 2014/26
KARAR TARİHİ : 27.03.2014

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 26.01.2012
Sayısı : 867-22

Sanık hakkında Kartal Cumhuriyet Başsavcılığının 05.03.2004 gün ve 1734-1059 sayılı iddianamesi ile; hırsızlık suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Kartal 2. Asliye Ceza Mahkemesince 07.12.2005 gün ve 330-1191 sayı ile;
Sanığın 5237 sayılı TCK’nun 142/1-e ve 35. maddeleri uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 26.09.2011 gün ve 12296-40032 sayı ile;
“Kasıtlı suçtan hükümlüğü bulunan ve silinme koşulları oluşmayan sanık hakkında, 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren, 5728 sayılı Yasanın 562. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nun 231. maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükmün uygulanma olanağı bulunmadığı anlaşılarak yapılan incelemede;
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık olmadığı, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanığın olay günü yakınanın, cam ve kapıları kilitli şekilde hastanenin acil girişindeki yan yol üzerine park ettiği aracın kilitli kapısını bıçakla zorlayarak açtığı ve içerisinden oto teybini aldığı olayda, 5237 sayılı TCY’nın 142/1-b maddesi yerine aynı Yasanın 142/1-e maddesiyle uygulama yapılması,
2- Sanık yararına yasa belirlenirken, 765 sayılı TCY göre kurulacak hükmün, denetime olanak sağlaması açısından karar gerekçesinde gösterilmemesi,
3- Eylemin 5237 sayılı TCY’da hırsızlığın yanı sıra aynı Yasanın 151/1. maddesindeki mala zarar verme suçunu da oluşturduğunun gözetilmemesi,
4- Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCY’nın 493/1, 62, 522/1. (sanığın adli sicil kaydında yer alan mahkumiyet kararlarının kesinleşme ve infaz durumlarını gösterir örnekleri denetime olanak sağlayacak şekilde getirtilerek ve sonucuna göre sanık hakkında 765 sayılı TCY’nın 81. maddesi gereğince tekerrür hükümlerine göre değerlendirme yapılarak), maddelerine göre, 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCY’nın aynı suça uyan 142/1-b, 35, 53, 151/1, 53, mala zarar verme suçunda 5560 sayılı Yasayla değişik 5271 sayılı CMK’nun 253-254. maddelerinde öngörülen özgürlüğü bağlayıcı cezanın türü, alt ve üst sınırları ile uzlaşma hükümleri bakımından anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında sanık yararına yasanın uygulamaya göre belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de,
Kasten işlemiş olduğu suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCY’nin 53/1. maddesinin (a), (b), (c), (d), (e) bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan Kartal 2. Asliye Ceza Mahkemesince 26.01.2012 gün ve 867-22 sayı ile; Sanığın hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 35 ve 62. maddeleri uyarınca 6 ay 20 gün hapis, mala zarar verme suçundan ise aynı kanunun 151/1 ve 62. maddeleri uyarınca 3 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 15.10.2012 gün ve 16208-17683 sayı ile;
“09.02.2011 tarih ve 6110 sayılı Kanunu’nun 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 13. Ceza Dairesi’ne ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 26.11.2013 gün ve 23769-36342 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddesine, uygulamaya ve temyizin kapsamı ile Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren Başkanlar Kurulunun kararının Ortak Hükümler 2. maddesi uyarınca daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte, bozma veya herhangi bir nedenle Daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakma görevi Yüksek 6. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 26.09.2011 gün ve 12296-40032 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin 11.07.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçlarla ilgili incelemenin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 15.10.2012 gün ve 16208-17683 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.03.2014 günü oybirliğiyle karar verildi.