YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/288
KARAR NO : 2013/294
KARAR TARİHİ : 27.12.2013

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi : İZMİR 2. Çocuk
Günü : 16.03.2011
Sayısı : 729-233

Sanık hakkında İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 03.01.2005 gün ve 182-177 sayılı iddianamesi ile hırsızlık suçundan 765 sayılı TCK’nun 493/1, 522 ve 55/3. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, İzmir 2. Çocuk Mahkemesince 05.03.2007 gün ve 1434-161 sayı ile; sanığın 765 sayılı TCK’nun 493/1, 522, 55/3 ve 647 sayılı Kanunun 4. maddeleri uyarınca 2.640 Lira adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 30.09.2010 gün ve 20580-14746 sayı ile;
“Kasıtlı suçtan hükümlülüğü bulunan sanık hakkında, hüküm tarihinde yürürlükte olan 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 23. maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulama olanağı bulunmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine göre, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Soruşturmada sanıkları suç işlerken gördüğü bildirilen özel güvenlik görevlisinin kimliği tespit edilerek usulüne uygun şekilde tanık olarak ifadesi alınmadan eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Sanıkların sebep oldukları yargılama giderlerinin sanıklara ayrı ayrı yükletilmesi yerine müteselsilen tahsiline karar verilmesi, (5271 sayılı CMK 326.maddesi),
Kabul ve uygulamaya göre de ;
3-5237 TCK’na göre uygulama ve sonuçlarının yasal dayanakları ile birlikte denetime olanak sağlayacak biçimde saptanıp hükmün gerekçesinde açıklanması gerektiğinin gözetilmemesi,
4-Gece sayılan zaman dilim içerisinde, yakmanın park halindeki otomobilinin camını kırarak içinden oto teyp başlığını çalan sanığın eyleminin, 765 sayılı TCK’nun 493/1, 522/1, 55/3. maddeleriyle, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 143/l, 31/3 maddelerine uyan hırsızlık ve aynı Yasanın 151/1. maddesindeki mala zarar verme suçlarını oluşturduğunun, anılan suçlar yönünden 5395 sayılı Çocuk Koruması Kanununun 24.maddesi gereği uzlaşma koşulları değerlendirilerek sonucuna göre lehe yasanın takdiri gerektiğinin gözetilmemesi” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece 16.03.2011 gün ve 729-233 sayı ile; sanığın ilk hükümdeki gibi cezalandırılmasına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 07.05.2012 gün ve 11353-9819 sayı ile;
“09.02.2011 tarih ve 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre işin incelenmesi Yüksek 13. Ceza Dairesi’ne ait olduğu” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 04.11.2013 gün ve 13174-31486 sayı ile;
İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddelerine, Yargıtay Kanunun 14. maddesi ile Mahkemece verilen 27.02.2007 tarihli hükmün temyizi üzerine temyiz incelemesi Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılarak, 28.09.2010 gün ve 10162-14792 sayılı kararla muktezaya bağlandığı anlaşıldığından, bozmadan sonraki hükmün de temyiz incelemesinin önceki hükmü inceleyerek görüş açıklayan Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerekmesine göre işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 30.09.2010 gün ve 20580/14746 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin de 28.03.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili incelemenin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 07.05.2012 gün ve 11353-9819 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.