YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/272
KARAR NO : 2013/278
KARAR TARİHİ : 27.12.2013
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 7 ve 11. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Sulh Ceza
Günü : 25.11.2010
Sayısı : 590-1310
Sanık hakkında Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 20.03.2010 gün ve 17171-2852 sayılı iddianamesi ile Elektronik Haberleşme Kanununa aykırılık suçundan 5809 sayılı Kanunun 63/10. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Şanlıurfa 2. Sulh Ceza Mahkemesince 25.11.2010 gün ve 590-1310 sayı ile; sanığın beraatine karar verilmiştir.
Hükmün Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 24.09.2013 gün ve 25918-18514 sayı ile;
“Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen iddianamedeki, yasal abone olan kişinin kimlik bilgileri kullanılarak abonelik sözleşmesi düzenlenip üçüncü kişiye hat verilmesi şeklindeki anlatıma göre, eylemin 5809 sayılı Kanunun 56/3.maddesi yoluyla 63/10.maddesi kapsamında değerlendirilemeyeceği ve sübutu halinde yalnızca TCK’nun 207. Maddesinde düzenlenen sahtecilik suçunu oluşturabileceği ve Yargıtay Kanununun 14.maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararlarına göre, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 11. Ceza Dairesine ait bulunduğu” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince de 13.11.2013 gün ve 23762-16682 sayı ile;
“2297 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde ‘Ceza Dairelerinin görevlerinin tayininde davadaki tavsif esas alınır. Muhtelif suçlara ait davaların en ağırını incelemeye yetkili daire görevlidir’ hükmü yer almaktadır. Yasa, sevk maddelerine değil, iddianamedeki tavsife ağırlık tanımıştır. Bu nedenle Ceza Dairelerinin görevinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere tavsif esas alınmalıdır.
5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunun 56/3. maddesinde ‘Abonelik tesisi için gerekli kimlik belgeleri örneği alınmadan işletmeci veya adına iş yapan temsilcisi tarafından abonelik kaydı yapılamaz’ şeklinde düzenleme mevcut olup; 14.07.2011 tarihli iddianamede, İletişim Şirketi yetkilisi olan sanığın, kimlik bilgilerini kontrol etmeden cep telefonu hattı satarak abonelik kaydı yaptığından bahisle 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunun 56/3. maddesi delaletiyle anılan Kanunun 63/10. maddesi uyarınca cezalandırılması talebiyle dava açılmış ve 5809 sayılı Kanuna muhalefet suçu tavsif edilmiştir.
Bu itibarla, iddianamedeki sevk ve tavsife, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanunun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yüksek 7. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 7. ve 11. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, Elektronik Haberleşme Kanununa aykırılık suçundan açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Sanık hakkında iddianamedeki anlatım Elektronik Haberleşme Kanununa aykırılık suçuna ilişkin olup, buna uygun şekilde sevk maddesi de 5809 sayılı Kanunun 63/10-1. maddesi olarak gösterilmiştir.
Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesine dayanılarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca işbölümüne ilişkin hazırlanan gerek 01.07.2011 tarihinde yürürlüğe giren 12.05.2011 gün ve 2011/1 sayılı, gerekse 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararlarına göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka dairelerin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesi tarafından yapılması gerekmektedir. 5809 sayılı Kanuna aykırılık suçları başka bir dairenin görev alanına girmemekte olup, bu suçlara ilişkin işlere bakma görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 11. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden 7. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 24.09.2013 gün ve 25918-18514 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.