YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/24
KARAR NO : 2013/30
KARAR TARİHİ : 14.05.2013

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 31.03.2011
Sayısı : 158-74

Sanık … hakkında Bursa Cumhuriyet Başsavcılığının 03.04.2009 gün ve 9433-322 sayılı iddianamesi ile; nitelikli dolandırıcılık ve sahtecilik suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 158/1-f ve 204/1. maddeleri uyarınca, Bursa Cumhuriyet Başsavcılığının 23.06.2010 gün ve 17220-842 sayılı iddianamesi ve 07.05.2009 gün ve 18528-12042 sayılı iddianamesiyle de sahtecilik suçlarından TCK’nun 204/1. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davalarının yapılan yargılaması sonucunda, Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesince 31.03.2011 gün ve 158-74 sayı ile;
Sanığın mağdur …’e yönelik nitelikli dolandırıcılık suçundan beraatine,
Sahtecilik suçundan dört kez TCK’nun 204/1 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına,
Nitelikli dolandırıcılık suçundan TCK’nun 158/1-f, 52, 53. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis ve 125.000 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına,
Nitelikli dolandırıcılık suçundan TCK’nun 158/1-j, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 1.166 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına,
Dolandırıcılık suçundan TCK’nun 157/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 500 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii ve katılanlar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 19.09.2012 gün ve 21898-27694 sayı ile;
“Sanık hakkında düzenlenen iddianame ve temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili Daireye ait bulunmasına ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 18.02.2012 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 09.02.2011 gün ve 2012/1 sayılı kararına göre temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek (15.) Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 05.12.2012 gün ve 15939-44932 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 gün ve 2011/Bşk-42-42 Esas-Karar sayılı kararında belirlendiği gibi 2797 sayılı Yargıtay Yasasının görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir,’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır, hükmünü amirdir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Temyiz incelemesine konu suçlardan ve sanığın iddianamede anlatılan katılan …’e ait nüfus cüzdanını ele geçirerek kendi resmini yapıştırdığı bununla Fortis Bankasının Yıldırım Şubesine başvurarak kredi kartı çıkarttığı ve 11.01.2007 tarihinde teslim aldığı bu kart ile çeşitli tarihlerde mal ve hizmet alımı yaptığı eyleminin 5237 sayılı TCK’nun 245/3 maddesi kapsamında kaldığı ve öngörülen cezasının dört yıldan sekiz yıla kadar hapis cezası olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki anlatıma göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (8.) Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8. ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, sanığın 5237 sayılı TCK’nun 158/1-f ve 204/1 maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yukarıda belirtilen aşamalar da gözetilerek dosya incelendiğinde;
Sanık hakkında kamu davası açılırken iddianamede yargılama konusu eylemlerden birisi, “…..’e ait kendi resmi yapıştırılmış, nüfus cüzdanı, vergi levhası, imza sirküleri, ikametgah belgelerini kullanarak yakınıcı …. Yıldırım Şubesine başvurduğu, 2007 yılı içinde 2903845 nolu hesap açtırarak kredi kartı aldığı ve bu kartlarla alışveriş yaptığı, (keza aynı şubeden ayrıca ticari mevduat hesabıda açtırdığı)…” şeklinde anlatılarak banka veya kredi kartlarının kötüye kulanılması suçundan kamu davası açıldığı, ancak suç adının nitelikli dolandırıcılık olarak yazılıp sevkin 5237 sayılı TCK’nun 158/1-f maddesi olarak gösterildiği anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 14.02.2011 gün ve 27846 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 09.02.2011 gün ve 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesindeki:
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü gözetildiğinde, iddianamedeki anlatımın içeriğinden sanık hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan 5237 sayılı TCK’nun 245/3. maddesi uyarınca kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şeklinde göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen nitelikli dolandırıcılık suçunun cezası, 5237 sayılı TCK’nun 158/1-f maddesi uyarınca üç yıldan yedi yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adli para cezası; sahtecilik suçunun cezası aynı kanunun 204/1. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis; banka veya kredi kartlarının kötüye kulanılması suçunun cezası aynı Kanunun 245/3. maddesi uyarınca dört yıldan sekiz yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adli para cezasından ibaret olup, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu daha ağır olduğundan,
temyiz incelemesinin, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve yargılama konusu suçlarla ilgili temyiz incelemesinin, banka veya kredi kartlarının kötüye kulanılması suçundan açılan kamu davası sonucunda kurulan hükümleri incelemekle görevli Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 8. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 19.09.2012 gün ve 21898 – 27694 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.05.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.