YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/222
KARAR NO : 2013/228
KARAR TARİHİ : 27.12.2013

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 28.06.2011
Sayısı : 138-312

Ereğli Cumhuriyet Başsavcılığının 22.11.2002 gün ve 3114 sayılı iddianamesi ile; sanık … hakkında hırsızlık suçundan 765 sayılı TCK’nun 493/1 ve 522. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Ereğli 1. Asliye Ceza Mahkemesince 08.09.2005 gün ve 862-362 sayı ile; sanığın 5237 sayılı TCK’nun 142/2-d ve 58. maddeleri uyarınca 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesince 07.03.2011 gün ve 2681-2193 sayı ile;
“…Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
1- 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca, sanık yararına olan hükmün, 765 sayılı ve 5237 sayılı Yasaların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı ve her iki Yasaya göre uygulanan yasa maddeleriyle, verilmesi gereken cezalar denetime olanak sağlayacak şekilde ayrı ayrı saptanıp, sonuç cezalar karşılaştırılarak, sanık yararına olan yasanın belirlenip hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, eksik ve denetime olanak vermeyecek biçimde uygulama yapılması,
2- 5237 sayılı TCY’nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCY’nın 493/1. maddesindeki suçların öğelerinin farklı olduğu, olay günü gece 22.00 sıralarında yakınana ait kaynak gıda isimli işyerinin arka tarafında bulunan pencerenin demirlerine basarak çatıya çıktığı, sert bir cisimle kırılabilen sağlam ve muhkem (bilirkişi raporuna göre,) atermiti kırıp, kontra plakı kaldırıp içeriye giren sanığın eyleminin, 5237 sayılı Yasanın 142/1-b maddesine uyduğu halde aynı yasanın 142/2-d maddesiyle hüküm kurulması, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b ve 143/1. maddesine uyan hırsızlık suçunun yanı sıra, aynı Yasanın 151/1. maddesi ve 116/2-4. maddelerine uyan mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını bozmak suçlarını da oluşturduğu gözetilmeden bu konuda değerlendirme yapılmaması,
3- Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCY’nın 493/1. maddesiyle, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCY’nın aynı suça uyan 142/1-b, 143, 53, 116/2-4, 53, 151/1, ve 53. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında, lehe yasanın uygulamaya göre saptanmasında zorunluluk bulunması,
4- Mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını bozmak suçları bakımından 5560 sayılı Yasa ile değişiklikten önce 5271 sayılı CMK’nun 253. ve 254. maddeleri uyarınca uzlaşma hükümlerinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
5- 5237 sayılı TCK’nun 7/3. maddesi dikkate alınmadan 58. madde ile yazılı şekilde uygulama yapılması,
6- Mahkumiyetin sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesi uygulanmaması” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda 28.06.2011 gün ve 138-312 sayı ile; sanığın 765 sayılı TCK’nun 493/1. maddesi uyarınca 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık ve o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 01.06.2012 gün ve 12351-11962 sayı ile;
“09.02.2011 tarih ve 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre işin incelenmesinin Yüksek 13. Ceza Dairesi’ne ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince 10.10.2013 gün ve 16142-28359 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddelerine, Yargıtay Kanunun 14. maddesi ile Mahkemece verilen 08.09.2005 tarihli hükmün temyizi üzerine temyiz incelemesi Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılarak, 07.03.2011 gün ve 2681-2193 sayılı kararla muktezaya bağlandığı anlaşıldığından, bozmadan sonraki hükmün de temyiz incelemesinin önceki hükmü inceleyerek görüş açıklayan Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerekmesine göre işin incelenmesinin Yüksek 6. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, hırsızlık suçundan açılan kamu davasının yargılaması sonucunda kurulan hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu Kararı’nın “Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 1 ve 2. maddesinde;
“1- Bu işbölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır.
2- İstisnalar dışında; bu işbölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” şeklinde hüküm yer almakta olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tebliğnamesi 18.04.2012 tarihinde düzenlenmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre; Ereğli 1. Asliye Mahkemesince verilen 08.09.2005 gün ve 862-362 sayılı ilk hükmün, sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 6. Ceza Dairesince temyizen incelenerek 07.03.2011 gün ve 2681-2193 sayı ile bozulmasına karar verildiği anlaşıldığından, tebliğname tarihi dikkate alındığında, bozmadan sonraki hükmün temyiz incelemesinin de önceki hükmü inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 13. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 01.06.2012 gün ve 12351-11962 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.