YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/216
KARAR NO : 2013/222
KARAR TARİHİ : 27.12.2013

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 29.06.2010
Sayısı : 304-540

Sanık hakkında Kütahya Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 09.02.2004 gün ve 240-79 sayılı iddianamesi ile hırsızlık suçuna teşebbüsten 765 sayılı TCK’nun 492/6-7-son, 61, 81/2 ve 40. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, sanığın aynı kanunun 492/son, 61, 81/2. maddeleri uyarınca 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin, Kütahya 1.Asliye Ceza Mahkemesince 06.07.2004 gün ve 77-312 sayı ile verilen hükmün, sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine 5320 sayılı Kanunun 8/2. maddesi uyarınca dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca mahalline iade edilmiştir.
İade üzerine dosyayı yeniden ele alan Kütahya 1. Asliye Ceza Mahkemesince 09.05.2006 gün ve 550-439 sayı ile; sanığın 5237 sayılı TCK’nun 142/2-b ve 35. maddeleri uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 08.03.2010 gün ve 7869-2218 sayı ile;
“Adli sicil kaydına göre kasıtlı suçtan hükümlülüğü bulunan sanık hakkında, hükümden sonra 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanunun 562.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nun 231/5-14.maddesinin uygulama imkanı bulunmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede:
04.02.2004 olan suç tarihinin iddianamede ve gerekçeli karar başlığında yerinde düzeltilmesi olanaklı kabul edilmiş; dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık müdafiinin 09.05.2006 günlü oturumda lehe hükümlerin uygulanmasını istediği halde, 5237 sayılı TCK’nun 50 ve 62/1.maddelerinin uygulanıp uygulanmayacağı konusunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi,
2- Hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3.maddesinde öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece 29.06.2010 gün ve 304-540 sayı ile; sanığın 5237 sayılı TCK’nun 142/2-b, 35, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 07.05.2012 gün ve 11263-9690 sayı ile;
“6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre işin incelenmesi Yüksek 13. Ceza Dairesi’ne ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 07.10.2013 gün ve 13149-27686 sayı ile;
“…Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14.maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararı gereğince temyiz incelemesi Yüksek 6. Ceza Dairesi’nin görevi dâhilinde olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 08.03.2010 gün ve 7869-2218 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin de 23.03.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili incelemenin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 07.05.2012 gün ve 11263-9690 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.