YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/213
KARAR NO : 2013/219
KARAR TARİHİ : 27.12.2013

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 3 ve 7. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 06.03.2013
Sayısı : 389

Hükümlü … hakkında silahla kasten yaralama, ruhsatsız silah taşıma ve kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurma suçlarından kurulan, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 99. maddesi uyarınca içtima edilen hükümlerin infazı sırasında, 6291 sayılı Kanunun 1. maddesiyle 5275 sayılı Kanuna eklenen 105/A ve 6411 sayılı Kanunun 13. maddesiyle eklenen Geçici 4. madde gereğince serbest bırakılmasına, cezasının şartlı tahliye tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına ilişkin, Nevşehir İnfaz Hakimliğince verilen 31.01.2013 gün ve 12-11 sayılı karara Cumhuriyet savcısı tarafından itiraz edilmesi üzerine, Nevşehir Ağır Ceza Mahkemesince verilen 06.03.2013 gün ve 389 sayılı karara karşı Adalet Bakanlığınca 22.04.2013 gün ve 26479 sayı ile;
“5275 sayılı Kanunun 105/A maddesinin 6. fıkrasının (b) bendine göre, hükümlünün hakkında belirlenen yükümlülüklere, denetimli serbestlik müdürlüğünün hazırladığı denetim, iyileştirme programına, denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerileri ile denetim planına uymamakta ısrar etmesi halinde denetimli serbestlik şube müdürlüğünün talebi üzerine koşullu salıverilme tarihine kadar olan cezasının infazı için kapalı ceza infaz kurumuna gönderilmesine infaz hâkimi tarafından karar verileceği belirtilmesi, hükümlünün Kayseri İnfaz Hâkimliğinin 31.05.2012 tarih ve 338-323 sayılı denetimli serbestlik kararına uymadığının anlaşılması karşısında, denetimli serbestlik kararı verilemeyeceği gözetilmeden itirazın kabulü yerine reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir” düşüncesiyle kanun yararına bozma isteminde bulunulması üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesince 26.06.2013 gün ve 18387–26812 sayı ile;
“Kanun yararına bozma isteminin kapsamına ve talebin niteliğine göre, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09.02.2012 tarih ve 1 sayılı kararının; ‘Yargıtay Ceza Dairelerinin İşbölümüne İlişkin Ortak Hükümler’ kısmının 1. maddesi ile Yargıtay Yasasının 14. maddesi uyarınca işin incelenmesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğu,”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 7. Ceza Dairesince 16.09.2013 gün ve 12733-18276 sayı ile;
“Hükümlü hakkında Kayseri 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.06.2008 günlü kararı ile silahla yaralama suçundan TCK’nun 86. maddesi uyarınca 4 yıl 2 ay hapis, 15.10.2008 günlü kararı ile 6136 sayılı Yasanın 13. maddesine muhalefet suçundan 1 yıl hapis, 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 14.04.2008 günlü kararı ile kullanmak amacıyla uyuşturucu madde satın alma suçundan 191. maddesi uyarınca 10 ay hapis cezası verilmiş olup, belirtilen cezaların kesinleşmesi üzerine Kayseri 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.07.2009 gün ve 250 sayılı kararı ile anılan suçlardan verilen hapis cezalarının içtimasına dair kararın infazı sırasında, hükümlünün, 6291 sayılı Kanunla 5275 sayılı Kanuna eklenen 105/A maddesinde düzenlenen denetimli serbestlik hükümleri uygulanarak tahliyesine ilişkin, Kayseri İnfaz Hâkimliğinin 31.05.2012 gün, 338-323 sayılı kararını müteakip, hükümlünün denetimli serbestlik tedbirine uymadığından bahisle tahliye kararının kaldırılmasına ilişkin, Kayseri İnfaz Hâkimliğinin 20.09.2012 tarih ve 338-323 sayılı kararı sonrasında, hükümlünün talebi üzerine 6411 sayılı Kanunla 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanuna eklenen geçici 4. maddesi uyarınca tahliyesine, koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına dair Nevşehir İnfaz Hâkimliğinin 31.01.2013 tarih ve 12-11 sayılı karara yönelik itirazın reddine dair, Nevşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 06.03.2013 tarih ve 389 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 22.04.2013 tarih ve 6585 – 26479 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğu anlaşılmıştır.
Hükmolunan cezalar; silahla yaralama, 6136 sayılı Yasaya muhalefet ve uyuşturucu madde kullanma suçlarına ilişkin olup, bu cezaların içtima edilmesi üzerine, infaz sırasında uygulanan 5275 sayılı Kanun temel ceza yasası niteliğinde olup özel ceza yasası kapsamında değerlendirilemeyeceği, sanığın mahkûmiyetine ilişkin suçların özel ceza yasası kapsamında kalmadığı cihetle, kanun yararına bozma istemine konu hükümlerin konusuna, Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesi uyarınca sanık hakkında hükmolunan cezaların en ağırının silahla yaralama olması nedeniyle işin incelenmesinin Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevine dâhil olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu tarafından değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 3. ve 7. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; hükümlü hakkında 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 99, 105/A ve Geçici 4. maddeleri uyarınca verilen tahliye kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin hangi Özel Dairece değerlendirilmesi gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
Hükümlü … hakkında silahla kasten yaralama, ruhsatsız silah taşıma ve kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurma suçlarından mahkumiyet hükümleri kurulduğu ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 99. maddesi uyarınca içtima edilerek infazına başlandığı, infaz aşamasında 6291 sayılı Kanunun 1. maddesiyle 5275 sayılı Kanuna eklenen 105/A maddesi uyarınca hükümlünün, denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle salıverildiği, denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle tahliye kararının geri alındığı, ancak bu kararın itiraz üzerine infaz hakimliğince 5275 sayılı Kanuna 6411 sayılı Kanunun 13. maddesiyle eklenen Geçici 4. madde gereğince kaldırıldığı anlaşılmaktadır.
Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca işbölümüne ilişkin hazırlanan, gerek 01.07.2011 tarihinde yürürlüğe giren 12.05.2011 gün ve 2011/1; gerekse 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararlarına göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesi görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğundan, özel ceza kanunu niteliğindeki 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun uyarınca verilen tahliye kararlarına yönelik kanun yararına bozma isteminin de Yargıtay 7. Ceza Dairesince incelenmesi gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 3. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olup, kanun yararına bozma konusu kararla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 7. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın 7. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 16.09.2013 gün ve 12733-18276 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.