YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/195
KARAR NO : 2013/201
KARAR TARİHİ : 31.10.2013
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 25.05.2009
Sayısı : 116-346
Sanık …….hakkında Üsküdar Cumhuriyet Başsavcılığının 26.02.2007 gün ve 1346-620 sayılı iddianamesi ile; konut dokunulmazlığının ihlali ve iki ayrı hırsızlık suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 116/4, 142/1-b ve 142/2-d. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yargılaması sonucunda, Üsküdar 3. Asliye Ceza Mahkemesince 07.05.2007 gün ve 136-344 sayı ile;
Sanığın hırsızlık suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 142/2-d ve 143. maddeleri uyarınca toplam 4 yıl 6 ay hapis,
Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan ise aynı kanunun 116/4. maddesi uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 17.12.2008 gün ve 20736-23861 sayı ile;
“1-Hükmün esasını oluşturan kısa kararın tefhim olunduğu 23.02.2005 günlü oturum tutanağının 1. sayfasının tutanak yazmanı tarafından imzalanmaması suretiyle CMK’nun 219. maddesine aykırı davranılması;
2- 21.5.2007 olan karar tarihinin, karar başlığına 7.5.2007 olarak yanlış yazılması;
3-TCY.nın 142. maddesinin birinci ve ikinci fıkrasında öngörülen her bir alt bendin, aynı Yasanın 141/1. maddesinde düzenlenen basit hırsızlık suçunun, bir birinden bağımsız nitelikli halleri olduğu; 142. maddenin 2. fıkrasının (d) bendinde öngörülen “haksız yere elde bulundurulan veya taklit anahtarla ya da diğer bir aletle kilit açmak suretiyle” hırsızlık suçunun, aynı maddenin 1. fıkrasının (b) bendinde düzenlenen “bina ve eklentileri içinde” hırsızlık suçunun ağırlatıcı nedeni olmadığı gözetilmeden; temel cezanın anılan yasanın 142/1-b maddesi ile belirlenip, aynı maddenin 2. fıkrasının (d) bendi ile artırım yapılmak suretiyle, hırsızlık suçundan iki ayrı ceza verilmiş izlenimi uyandırarak infazda karışıklığa neden olabilecek biçimde karar verilmesi;
4- Yakınanın, hırsızlık suçunun 10.02.2007 günü saat 01.30 ile 11.02.2007 günü saat 07.30 arası işlendiğini bildirmiş olması, sanığın da suç saatine ilişkin bir anlatımının bulunmaması karşısında; suçun, TCY’nın 6/1-e maddesinde öngörülen, geceden sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğine ilişkin kanıtlar açıklanıp tartışılmadan, hırsızlık suçundan hükmolunan cezadan, aynı Yasanın 143. maddesi ile artırım yapılıp; konut dokunulmazlığı bozma suçundan anılan Yasanın 116. maddesinin birinci fıkrası yerine dördüncü fıkrası ile uygulama yapılması;
5- Konut dokunulmazlığını bozma suçundan; 5271 sayılı CMK’nun 254/1. maddesi aracılığıyla aynı Yasanın 253/1. maddesindeki yöntem izlenerek uzlaşma girişiminde bulunulmadan, yargılamaya devamla yazılı biçimde hüküm kurulması,
6- Adli sicil kaydı içeriğine göre, tekerrüre esas sabıkaları bulunan sanık hakkında, TCY.nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmemesi;
7- Sanığın, TCY’nın 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca da kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanık hakkında uygulanmamasına, karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde uygulama yapılması” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan Üsküdar 3. Asliye Ceza Mahkemesince 25.05.2009 gün ve 116-346 sayı ile;
Sanığın hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 142/2-d maddesi uyarınca 4 yıl hapis,
Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan ise aynı kanunun 116/1. maddesi uyarınca 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Sanığın temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 02.05.2012 gün ve 10335-8902 sayı ile;
“09.02.2011 tarih ve 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre işin incelenmesi Yüksek 13.Ceza Dairesine ait olduğu ”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 27.11.2012 gün ve 25857 – 27998 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddesine, uygulamaya ve temyizin kapsamı ile Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren Başkanlar Kurulunun kararının Ortak Hükümler 2. maddesi uyarınca daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte, bozma veya herhangi bir nedenle Daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakma görevi Yüksek 6. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve hırsızlık suçlarından açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı yeni iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde;
“İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada yerel mahkemece verilen ilk hükmün daha önce Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 17.12.2008 gün ve 20736-23861 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin 23.03.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçlarla ilgili incelemenin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 02.05.2012 gün ve 10335-8902 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 31.10.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.