YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/184
KARAR NO : 2013/190
KARAR TARİHİ : 31.10.2013

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 19.01.2010
Sayısı : 23-8

Şalpazarı Cumhuriyet Başsavcılığınca sanıkların hırsızlık suçundan 765 sayılı TCK’nun 493/1 ve 522. maddeleri gereği cezalandırılmaları istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Şalpazarı Asliye Ceza Mahkemesince 09.06.2004 gün ve 8-31 sayı ile; sanık …’nın 765 sayılı TCK’nun 493/1, 522 ve 59. maddeleri uyarınca bir yıl üç ay hapis, sanık …’nın ise aynı kanunun 493/1, 59 ve 81. maddeleri gereğince iki yıl yedi ay yirmi gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Sanıkların temyizi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 04.07.2005 gün ve 174633 sayı ile; 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince sanıklar lehine olan kanunun belirlenmesi amacıyla dosya yerel mahkemeye iade edilmiştir.
Şalpazarı Asliye Ceza Mahkemesince 28.12.2005 gün ve 16-33 sayı ile; sanık …’nın 765 sayılı TCK’nun 493/1, 522/1 ve 59. maddeleri uyarınca bir yıl üç ay hapis, sanık …’nın ise 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 143/1, 62 ve 53. maddeleri gereği bir yıl on dokuz ay üç gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna karar verilmiştir.
Bu hükmün sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 24.02.2009 gün ve 6473-4239 sayı ile;
“Kasıtlı suçtan hükümlüğü olan sanık … hakkında 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 562. maddesi ile değişik CMK’nın 231. maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması olanağının bulunmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede:
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçe ve hâkimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Katılanın 09.04.2003 günlü oturumda suça konu eşyaların kendisine teslim edildiğini, herhangi bir eksiği kalmadığı, 02.05.2003 tarihli keşifte önemli eşyaların teslim edildiğini, bir iki küçük tornavidasının eksik olduğuna ilişkin anlatımları ile sanıkların soruşturma aşamasında çalıntı eşyaları kaldıkları evin yatak odasındaki yatağın altına yerleştirdiklerine dair savunmaları ile matkabı da sattıkları yeri gösterdiklerinin anlaşılması karşısında, çalıntı eşyaların bulunma ve yakınana teslim şekli araştırılıp sanıklar hakkında TCY’nın 168. maddesinin uygulama olanağı değerlendirilerek sanıklar yararına yasanın belirlenmesi gerekliliği,
2- Kabule göre de:
Sanık … hakkında;
a- 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan yasanın önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı, 5237 sayılı TCY 141 ve 142. maddelerinde tanımlanın hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCY’nın 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, eylemin hırsızlığın yanı sıra 5237 sayılı Yasanın 116/1-4, 119/1-c ve 151/1. maddelerine uyan suçları da oluşturduğu, uzlaşma hükümleri de değerlendirilerek uygulama yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b- 5237 sayılı TCY’nın 62. maddesinin uygulaması sırasında hesap hatası yapılarak 2 yıl 7 ay 3 gün yerine 1 yıl 19 ay 3 gün hapis cezasıyla hükümlülüğüne karar verilmesi,
3- Sanık … hakkında hükümden sonra 08.02.2008 günü yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 562. maddesi ile değişik CMK’nun 231. maddesi uyarınca yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
Şalpazarı Asliye Ceza Mahkemesince 19.01.2010 gün ve 23-8 sayı ile; sanık …’nın 765 sayılı TCK’nun 493/1, 522 ve 59. maddeleri uyarınca bir yıl üç ay hapis, sanık …’nın ise aynı kanunun 493/1, 522, 59 ve 81. maddeleri gereği bir yıl dört ay yirmi gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanıklar ve müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesince 02.05.2012 gün ve 9733-8865 sayı ile;
“09.02.2011 tarih, 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi gereğince Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulunun onayından geçen ve 09.02.2012 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren işbölümü kararına göre işin incelenmesinin Yüksek 13. Ceza Dairesine ait olduğu,”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 10.09.2013 gün ve 12529 – 23538 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddesine, uygulamaya ve temyizin kapsamı ile Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren Başkanlar Kurulu kararının Ortak Hükümler 2. maddesi uyarınca daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte, bozma veya herhangi bir nedenle Daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakma görevinin Yüksek 6. Ceza Dairesine ait olduğu,”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu tarafından değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; hırsızlık suçundan açılan kamu davası sonucunda sanıkların aynı suçtan cezalandırılmalarına dair hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü – Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümü, işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır” denildikten sonra 2. maddesinde; “İstisnalar dışında; bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 6. Ceza Dairesi tarafından incelenip 24.02.2009 gün ve 6473-4239 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin de 14.03.2012 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 13. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olup, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına, dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 02.05.2012 gün ve 9733-8865 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 31.10.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.