YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/172
KARAR NO : 2013/178
KARAR TARİHİ : 31.10.2013

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 7. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 23.10.2008
Sayısı : 125-146

Sanıklar … ve … hakkında Zonguldak Cumhuriyet Başsavcılığının 21.08.2007 gün ve 2413-155 ile 31.10.2007 gün ve 3075-202 sayılı iddianameleriyle dolandırıcılık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 158/1-f-son maddeleri uyarınca cezalandırılmaları istemiyle açılan kamu davalarının birleştirilerek yapılan yargılaması sonucunda Zonguldak 2. Ağır Ceza Mahkemesince 23.10.2008 gün ve 125-146 sayı ile;
1- Sanık …’in mağdur …’e yönelik eylemi nedeniyle TCK’nun 158/1-f-son, 168, 62/1 ve 52/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 5 ay 15 gün hapis ve 2.160 Lira adli para,
2- Sanıklar … ve …’ın katılan …’a yönelik eylemleri nedeniyle aynı kanunun 158/1-f-son, 62/1 ve 52/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 11 ay hapis ve 2.900 Lira adli para cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmiştir.
Hükmün Cumhuriyet savcısı ve sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 11. Ceza Dairesince 25.07.2011 gün ve 9115-19151 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin son fıkrası ve 6110 sayılı Kanunun geçici 1. maddesinin 2. fıkrası ile 02.06.2011 tarih ve 27952 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.07.2011 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümüne ilişkin 12.05.2011 tarih ve 2011/1 sayılı kararı gereğince; bu dava dosyasının Yargıtay 15. Ceza Dairesine gönderilmesine” karar verilmiştir.
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 13.05.2013 gün ve 25464-8777 sayı ile;
“İncelenen dosya içeriğine göre; Zonguldak Cumhuriyet Başsavcılığının 21.08.2007 tarih ve 2007/2413-155 esas sayılı iddianamesinde, 23.11.2005 günü Ziraat Bankası Alaplı şubesinin krediler bölümünde memur olarak çalışan sanık …’ın, diğer sanık … ile birlikte anlaşarak, 2000 TL kredi çekmek için bankaya gelen şikayetçiyi kandırıp, 5500 TL. kredi çekmesini sağladıkları, 2000 TL’sini şikayetçiye verip, 1500 TL’sini sanık …’in hesabına havale ettiği, geri kalanını ise kendisine almak suretiyle menfaat temin ettiğinin iddia olunması nedeniyle, açılan dava ile 5411 sayılı Kanunun 160. maddesindeki bankacılık zimmetinin tavsif edilmiş olması karşısında,
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan bankacılık zimmetinin suçunun cezasının, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 5411 sayılı Kanunun 160. maddesinde altı yıldan oniki yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası olduğu, sanık …’in mağdur …’e yönelik dolandırıcılık suçunun cezasının ise, 5237 sayılı TCK’nın 158/1-f-son maddesinin 5377 sayılı kanun değişiklik öncesine göre iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezasını gerektirdiği gözetildiğinde;
İddianamelerdeki anlatım ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 7. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği 7. Ceza Dairesince de 26.06.2013 gün ve 8697-14451 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmelere, hükmün konusuna, sanıklara atılı suçlara ön görülen yaptırımların alt ve üst hadlerine, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı yasayla değişik 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümüne ilişkin 26/01/2013 tarih ve 28540 Sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 01/02/2013 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümüne ilişkin 21/01/2013 tarih ve 2013/1 sayılı kararı gereğince temyiz incelemesinin 15. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15. ve 7. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, dolandırıcılık suçundan açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğinden; sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 158/1-f-son maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davasının açıldığı belirtilmiş ise de, iddianamede yargılama konusu eylemin; “Şüphelilerden …’ın suç tarihi itibariyle Ziraat Bankası Alaplı Şube Müdürlüğünde memur olarak görev yaptığı, diğer şüpheli …’in ise bankanın yanında kahvehane işlettiği, müşteki …’ın 23.11.2005 günü ihtiyaç kredisi çekmek amacıyla Alaplı Ziraat Bankasına geldiği, bankanın henüz açılmadığını görmesi üzerine yan tarafında bulunan şüpheli …’in işlettiği kahvehaneye girdiği, burada sohbet esnasında ihtiyaç kredisi çekeceğinden bahsettiği, bunun üzerine şüpheli …’in, müştekiye yardımcı olabileceğini söylediği, bankanın açılmasıyla birlikte içeri girdikleri, ardından memur …’ın yanına gittikleri, burada müşteki …’ın memur …’a 2.000 YTL tüketici kredisi çekmek istediğini söylediği, …’ın hesap yapıp 2.000 YTL karşılığı aylık 105 YTL ödersin dediği, bankadan temin ettikleri matbu kredi sözleşmesini …’in doldurduğu, talep edilen kredi miktarına müştekinin bilgisi haricinde 2.000 YTL yerine 5.500 YTL yazdığı, memur … tarafından bunun üzerinden işlem yapıldığı, sözleşmeye müştekinin babası …’ın aynı gün, amcasının oğlu …’ın ise ertesi gün kefil olarak imza attığı, işlemlerin tamamlanmasından sonra 2.000 YTL paranın … tarafından müştekiye ödendiği” şeklinde anlatılarak 5411 sayılı Kanunun 160. maddesinde düzenlenen zimmet suçundan kamu davası açıldığı anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesindeki; “a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.” hükmü gözetildiğinde, iddianamedeki anlatım içeriğinden sanık hakkında 5411 sayılı Kanunun 160. maddesinde düzenlenen “zimmet” suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Bu nedenle, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca 5411 sayılı Bankacılık Kanununda düzenlenen “zimmet” suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 7. Ceza Dairesince temyiz incelemesinin yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 7. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 7. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 26.06.2013 gün ve 8697-14451 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 31.10.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.