YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/140
KARAR NO : 2013/146
KARAR TARİHİ : 15.07.2013

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 08.07.2010
Sayısı : 116-76

Kazan C.Başsavcılığının 10.04.2007 gün ve 84-53 sayılı iddianamesi ile; sanık … hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a, 145, 58, 63, 53 ve 54. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Kazan Asliye Ceza Mahkemesince 08.07.2010 gün ve 116-76 sayı ile; sanığın hırsızlık suçundan TCK’nun 142/1-a, 145, 62, 53, 54 ve 58. maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, zoralıma ve hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
Hükmün sanık ve üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 24.02.2009 gün ve 15697-3771 sayı ile;
“Sanığın, suça konu kapağın takılı bulunduğu sulama kanalının betonunu kırmak suretiyle çaldığının anlaşılmasına göre, eyleminin, ayrıca mala zarar vermek suçunu da oluşturduğu ve bu suçtan dava açılmadığının anlaşılması karşısında, ilgili Cumhuriyet Başsavcılığınca zamanaşımı içerisinde işlem yapılmasının olanaklı olduğu” açıklaması ile; “…1- 5237 sayılı TCK’nun 145. maddesindeki ‘malın değerinin azlığı’ kavramının; 765 sayılı TCY’nın 522. maddesindeki hafif ve pek hafif ölçütleriyle, her iki maddenin de cezadan indirim olanağı sağlanmak dışında benzerliği bulunmadığı, ‘değerin azlığı’nın 5237 sayılı Yasaya özgü ayrı ve yeni bir kavram olduğu, Yasa koyucunun amacı ile suçun işleniş biçimi, olayın özelliği ve sanığın kastı da gözetilmek suretiyle, daha çoğunu alma olanağı varken yalnızca gereksinmesi kadar ve değer olarak da gerçekten az olan şeylerin alınması durumunda, yasal ve yeterli gerekçeleri de açıklanarak uygulanabileceği gözetilmeden, somut olayda koşulları bulunmadığı halde indirim yapılması,
2- Sanığın çok sayıda eski hükümlüğünün bulunması karşısında, 5237 sayılı Yasanın 58/6. maddesinin uygulanmasına esas alınan hükümlülüğün, infaz sırasında karışıklığa neden olmaması ve denetime olanak sağlaması açısından karar yerinde gösterilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
3- Özgürlüğü kısıtlayıcı cezanın yasal sonucu olarak sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nun 53/1. maddesinde yazılı hakların tamamını kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde seçimlik olarak bir kısmından yoksun bırakılmasına karar verilmesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Kazan C.Başsavcılığının 28.05.2009 gün ve 84-53 sayılı ek iddianamesi ile; sanığın mala zarar verme suçundan TCK’nun 152/1-a ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebinde bulunulması ve açılan kamu davasının birleştirilmesine karar veren Kazan Asliye Ceza Mahkemesince bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda 08.07.2010 gün ve 116-76 sayı ile; sanığın hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a maddesi uyarınca 5 yıl, mala zarar verme suçundan ise aynı kanunun 152/1-a maddesi uyarınca 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 27.02.2013 gün ve 25013-3427 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk ve uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Genel Kurulu kararına göre, işin incelenmesinin Yüksek 15. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 24.06.2013 gün ve 7671-11713 sayı ile;
“Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü’nü düzenleyen II no’lu bölümün, ortak hükümler başlığının 2. bendinde, ‘İstisnalar dışında, bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki iş bölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir’ hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Kazan Asliye Ceza Mahkemesi’nin 10.05.2007 gün ve 2007/64-62 E-K sayılı kararıyla sanık hakkında verilen hükmün, Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 24.02.2009 gün ve 2008/15697-3771 sayılı ilamıyla bozularak mahalline gönderildiği anlaşılmıştır.
Açıklanan nedenlerle Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı kararı gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 6. Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasının yargılaması sonucunda kurulan hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu Kararı’nın “Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 1 ve 2. maddesinde;
“1-Bu işbölümü; işbölümünün yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işler için geçerli olacaktır.
2- İstisnalar dışında; bu işbölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki işbölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir” şeklinde hüküm yer almakta olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tebliğnamesi 14.11.2012 tarihinde düzenlenmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre; Kazan Asliye Ceza Mahkemesince verilen 08.07.2010 gün ve 116-76 sayılı ilk hükmün, sanık ve üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 6. Ceza Dairesince temyizen incelenerek 24.02.2009 gün ve 15697-3771 sayı ile bozulmasına karar verildiği anlaşıldığından, tebliğname tarihi dikkate alındığında, bozmadan sonraki hükmün temyiz incelemesinin de önceki hükmü inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve temyiz incelemesinin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 6. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 27.02.2013 gün ve 25013-3427 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15.07.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.