YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/134
KARAR NO : 2013/140
KARAR TARİHİ : 15.07.2013
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 29.11.2010
Sayısı : 627-965
Sanık hakkında Nazilli C. Başsavcılığının 16.08.2010 gün ve 2324-889 sayılı iddianamesi ile; hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Nazilli 2. Asliye Ceza Mahkemesince 29.11.2010 gün ve 627-965 sayı ile;
Sanığın 5237 sayılı TCK’nun 151/1, 152/1-a ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 27.02.2013 gün ve 28869-3449 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk ve uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Genel Kurulu kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 15. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 24.06.2013 gün ve 9097-11704 sayı ile;
“İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesine göre, temyiz incelemesinin Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için, Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6. ve 15. Ceza Daireleri arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
Dosya incelendiğinde, sanığın temyize konu eyleminin davayı açan iddianamede hırsızlık, hükümde ise mala zarar verme olarak nitelendirildiği anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 14.02.2011 gün ve 27846 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 09.02.2011 gün ve 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesine göre, “Ceza dairelerinin görevlerinin tayininde, davadaki tavsif esas alınır.”
Somut olayla ilgili olarak davayı açan iddianamede, olayın açıkça anlatıldığı ve anlatılan olayla da uyumlu olacak şekilde bilinçli olarak hırsızlık olarak nitelendirildiği görülmektedir. Eylemin gerçekte, mala zarar verme suçunu mu yoksa hırsızlık suçunu mu oluşturacağı ise daha sonra yapılacak yargılamanın ve temyiz incelemesinin konusunu oluşturacaktır.
İddianamedeki sevk maddesi ile iddianame metni arasında bir uyumsuzluk bulunmaması ve sevk maddesinin bir hata sonucu olarak değil, aksine hukuki değerlendirmeye dayalı olarak belirlenmiş olması nedenleriyle, davadaki tavsifin hırsızlık suçuna yönelik olduğunun kabulünde zorunluluk bulunmaktadır.
Bu nedenle, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca hırsızlık suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 6. Ceza Dairesince temyiz incelemesinin yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 6. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 27.02.2013 gün ve 28869-3449 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15.07.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.