YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/133
KARAR NO : 2013/139
KARAR TARİHİ : 15.07.2013
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 11 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 18.06.2009
Sayısı : 231-439
Elazığ C.Başsavcılığının 21.03.2009 gün ve 1121-528 sayılı iddianamesi ile; sanık Göhkan Baykız hakkında resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 204/1, 157/1, 53 ve 58. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Elazığ 1. Asliye Ceza Mahkemesince 18.06.2009 gün ve 231-439 sayı ile; özel belgede sahtecilik suçundan 5237 sayılı TCK’nun 207/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis, dolandırıcılık suçundan aynı kanunun 157/1, 62, 52 ve 53. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 2.000 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 11. Ceza Dairesince 23.11.2011 gün ve 12366-22140 sayı ile;
“İddianamedeki sevke, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 10.06.2013 gün ve 67523-10748 sayı ile;
“İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesine göre, temyiz incelemesinin Yüksek 11. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 11. ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarından açılan kamu davasında verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğinden;
Elazığ Cumhuriyet Başsavcılığının 21.03.2009 gün ve 1121-528 sayılı iddianamesinde; “…mağdurun kendisini sıkıştırması üzerine mağdura 2.400 YTL bedelinde senet verip senedin borçlu kısmına Alp Gökhan Karan ismini yazıp imzaladığı…şüphelinin müştekiyi evlenme vaadiyle aldatıp kendine güven temin ederek dolandırdığı ve sahte isim kullanarak resmi evrak tanzim ettiği, böylece şüphelinin üzerine atılı dolandırıcılık ve resmi evrakta sahtecilik suçlarını işlediği” şeklindeki anlatıma yer verilerek, sanığın resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 204/1, 157/1, 53 ve 58. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açıldığı, yerel mahkemece sanığın eylemlerinin özel belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarını oluşturduğu kabul edilerek 5237 sayılı TCK’nun 207/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay, 157/1, 62, 52 ve 53. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 2.000 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şeklinde göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve bu anlatıma uygun olarak sevk maddeleri gösterilen dolandırıcılık suçunun cezası 5237 sayılı TCK’nun 157/1. maddesi uyarınca bir yıldan beş yıla kadar hapis ve adli para; resmi belgede sahtecilik suçunun cezası ise aynı kanunun 204/1. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibarettir. Resmi belgede sahtecilik suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan,
temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 11. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve temyiz incelemesinin Yargıtay 11. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 11. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 23.11.2011 gün ve 12366-22140 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 11. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15.07.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.