YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/113
KARAR NO : 2013/119
KARAR TARİHİ : 15.07.2013
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 7 ve 5. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 21.03.2006
Sayısı : 103-96
Sanık hakkında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 23.03.2005 gün ve 12934-7464 sayılı iddianamesi ile; zimmet suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Ankara 2. Ağır Ceza Mahkemesince 21.03.2006 gün ve 103-96 sayı ile;
Sanığın zimmet suçundan 4389 sayılı Kanunun 22/3-son, 765 sayılı TCK’nun 80 ve 59. maddeleri uyarınca 3 Yıl 10 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 19.03.2008 gün ve 10618-5524 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye ve sevke göre, temyiz inceleme görevi Yüksek 5. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 5. Ceza Dairesince de 02.04.2012 gün ve 6149-2998 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Yasasının 14. maddesinde, ‘Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.’ hükmü yer almaktadır. Ayrıca ‘Tavsif’in ve buna bağlı olarak görevli dairenin neye göre belirleneceğine ilişkin Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 15.07.2009 gün, 2009/7-7, 15.07.2009 gün 2009/8-8, 25.12.2009 gün ve 2009/13-13 sayılı ve benzeri kararlarında da belirtildiği üzere, iddianamedeki anlatım ile sevk maddeleri arasında uyumsuzluk bulunması ve sevk maddelerinin yanılgı sonucu belirlenmesi durumunda görevli dairenin yanlış belirlenmiş sevk maddelerine göre değil, vasfı iddianame metninden açıkça saptanabilen suça göre belirlenmesi gerekmektedir.
İddianame içeriğine göre özetle ‘T.C. Ziraat Bankası Yenişehir Şubesinde bağlı TRT Bürosunda servis görevlisi olarak ikinci derece imza yetkisi ile çalışan sanığın 27.02.2004 ve 05.11.2004 tarihleri arasında mudi imzasını içermeyen dekontlarla rızaları dışında muhtelif zamanlarda banka parasını çekerek zimmetine geçirdiği’ iddia edilmiş ve sevk maddesi olarak 4389 sayılı Kanunun 22/3 ve 10. maddeleri yollamasıyla 765 sayılı TCK’nın 202/1-4-5. maddeleri gösterilmiş ise de, niteleme ve anlatımın bankaya karşı işlenen zimmet suçu olduğu, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve yukarıda açıklanan Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu kararlarında ortaya konan ilkeler doğrultusunda, tesis edilen hükmün incelemesini yapmakla görevli dairenin belirlenmesinde, yanlış gösterilen sevk maddelerinin değil vasfı iddianame metninde açıkça anlatılan bankaya yönelik zimmet suçunun dikkate alınması gerektiği ve bu durumda temyiz inceleme görevinin Yüksek 7. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 7. ve 5. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, 4389 sayılı Bankacılık Kanunu uyarınca zimmet suçundan verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunun, 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve 02.06.2011 tarih ve 27952 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 1 Temmuz 2011 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 12.05.2011 gün ve 2011/1 sayılı kararına göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka dairelerin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesi tarafından yapılması gerekmektedir. 4389 sayılı Kanuna aykırılık suçları başka bir dairenin görev alanına girmemekte olup, bu suçlara ilişkin işlere bakma görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 5. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 7. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 19.03.2008 gün ve 10618-5524 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15.07.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.