YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2013/107
KARAR NO : 2013/113
KARAR TARİHİ : 15.07.2013

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 11. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 20.01.2012
Sayısı : 227-14

Adana Cumhuriyet Başsavcılığınca sanıkların nitelikli dolandırıcılık suçundan TCK’nun 158/1. maddesi gereği cezalandırılmaları istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Adana 2. Ağır Ceza Mahkemesince 20.01.2012 gün ve 227-14 sayı ile; 765 sayılı TCK’nun 102/4 ve 104/2. maddeleri uyarınca kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmiştir.
Katılan vekilinin temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 06.02.2013 gün ve 18883–2139 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 gün ve 2011/42-42 sayılı kararında belirlendiği gibi, 2797 sayılı Yasanın görevleri düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde ‘Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde dava açan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddesinin uyumsuz olduğu hallerde açıklamaya itibar edilir,’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır, hükmünü amirdir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Adana C. Başsavcılığının 14.05.2008 tarihli iddianamesinde, sanık …’ın Esnaf ve Sanatkârlar Oda Başkanı, …’in Genel Sekreteri olup, … hakkında usulsüz işe giriş bildirgesi ve işi bırakma formunu imzalayıp tasdik edip, deftere usulsüz kaydettikleri, sanık …’in Düziçi Madeni Sanatkârlar Odası Başkanı olup, … ve …’la ilgili usulsüz olarak düzenlenen işe giriş ve işi bırakma belgelerini tasdik edip imzaladıkları, sanık …’ın Düziçi Şoförler ve Otomobilciler Odası Başkanlığı yaptığı dönemde … ve …’i odaya kaydolmuş gibi göstererek işe giriş bildirgesi ve iş bırakma formu imzalayıp verdiği, sanık …’un Adana Esnaf Odası Başkanı olduğu, … ve …’e işe giriş ve işi bırakma formu imzalayıp verdiği, …’nün Adana Tenekeciler ve Sobacılar Odası Başkanı olup üye olmadığı halde …’i üye kayıt defterine yazdığı, sanık …’in de Kadirli Ağaç İşleri ve İnşaat Sanatkârları Odası Başkanı olup kayıtlı bulunmadığı halde …’ı üye kaydı varmış gibi kayıt defterine yazdığının iddia olunduğu, sanıkların anlatılan eyleminin 765 sayılı TCK’nun 339. maddesine uyduğu, resmi belgede sahtecilik suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte olan 765 sayılı TCY’nın 339/1. maddesinde beş yıldan oniki yıla kadar hapis; dolandırıcılık suçunun cezası ise 5237 sayılı TCK’nun 158/1-e maddesi uyarınca iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezası olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin 11. Ceza Dairesinin görevi dâhilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince de 14.05.2013 gün ve 4462–7848 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve tavsife, verilen karara, temyizin kapsamına ve sahtecilik suçundan verilmiş bir hüküm bulunmamasına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu tarafından değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15. ve 11. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; sanıkların nitelikli dolandırıcılık suçundan cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucu verilen zamanaşımı nedeniyle düşmeye ilişkin hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğinden;
İddianamede sevk maddesi olarak TCK’nun 158/1-e maddesinin gösterildiği, fiilin de; sanıkların bir kısım odalarda üye kaydı bulunmadığı halde varmış gibi oda kaydı getirip haksız ve usulsüz olarak emekliliğe esas hizmet süresini kazandıkları biçiminde anlatılarak, nitelikli dolandırıcılık suçundan kamu davası açıldığı anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesindeki;
“Ceza dairelerinde;
a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” hükmü gözetildiğinde, iddianamedeki sevk maddesi ve anlatımın içeriğinden sanıklar hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Bu itibarla, Yargıtay 11. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olup, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayalı olarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca iş bölümüne ilişkin alınan ve 01.03.2012 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararı uyarınca Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 15. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan bir Kurul Üyesi, “dosyayı temyizen inceleme görevinin Yargıtay 11. Ceza Dairesine ait olduğu” görüşüyle karşı oy kulanmıştır.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 06.02.2013 gün ve 18883-2139 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 15.07.2013 günü oyçokluğuyla karar verildi.