YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2012/45
KARAR NO : 2012/45
KARAR TARİHİ : 29.05.2012

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 11, 7 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 30.01.2007
Sayısı : 121-21

Malazgirt C.Başsavcılığının 21.01.2004 gün ve 7-6 sayılı iddianamesiyle, sanık … ve …’in dolandırıcılık suçundan 765 sayılı TCY’nın 503/1 ve 522. maddeleri, sanık …’ın görevi ihmal suçundan aynı Yasanın 230. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan davada Malazgirt Asliye Ceza Mahkemesince 07.02.2006 gün ve 23-18 sayı ile sanıklar … ve …’in eylemi nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturacağı gerekçesiyle 765 sayılı TCY’nın 504/1 ve 522, sanık …’ın aynı Yasanın 230. maddesi uyarınca cezalandırılması için görevsizlik kararı verilerek dosyanın gönderildiği Muş Ağır Ceza Mahkemesince 30.01.2007 gün ve 121-21 sayı ile sanıklar … ve …’ın beraatlarına, sanık …’un dolandırıcılık suçundan 5237 sayılı TCY’nın 158/1-f-son, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 1 yıl hapis ve 15.000 Lira adlı para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık … müdafii ve katılan tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 11. Ceza Dairesince 15.10.2009 gün ve 13540-12125 sayı ile; “2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yer alan ‘Ceza dairelerinin görevlerinin tayininde, davadaki tavsif esas alınır. Muhtelif suçlara ait davalarda en ağırını incelemeye yetkili daire görevlidir’ hükmü ile Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere görevli dairelerin tayininde iddianamedeki tavsif esas alınmalıdır.
Buna göre, sanık …’un, katılan mudi …’un banka hesap cüzdanı ile olay tarihi itibariyle Ziraat Bankası Malazgirt Şubesi’nde memur olan diğer sanık …’e başvurarak, onunla işbirliği içinde hareket etmek suretiyle adı geçen katılan mudinin bankadaki hesabını kapatıp hesaptaki 8447 Euro parayı mal edindiğinden bahisle, 4389 sayılı Bankalar Kanunun 22/3 ve sonradan yürürlüğe giren 5411 sayılı Bankacılık Kanununun 160. maddesinde düzenlenen suç tavsif edilerek dava açılmış ve kurulan beraat hükümleri de katılan tarafından aleyhe temyiz edilmiştir.
Bu itibarla, iddianamede anlatılan olaya ilişkin Malazgirt Asliye Ceza Mahkemesinin 07.02.2006 gün ve 23/18 sayılı görevsizlik kararındaki anlatımlara, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yüksek 7. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 7. Ceza Dairesince 12.12.2011 gün ve 19251-26242 sayı ile;
“İddianame ve görevsizlik kararındaki sevk ve nitelendirme ile hükmün konusuna, uygulamaya ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre, konuyu inceleme görevi Yüksek 15. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 17.04.2012 gün ve 3260-34968 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 gün ve 2011/Bşk-42-42 E-K sayılı kararında da belirlendiği gibi, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Hakkında beraat hükmü kurulan ve Ziraat Bankası Malazgirt Şubesi’nde memur olan sanık …’ın, banka müdisi katılan … tarafından kendisine verilen herhangi bir talimat bulunmamasına rağmen, sanık …’un başvurusuna istinaden katılanın hesabında yer alan 8447 Euro’yu adı geçen sanığa ödediğinden bahisle, 4389 sayılı Bankalar Kanununun 22/3 ve sonradan yürürlüğe giren 5411 sayılı Bankacılık Kanununun 160. maddesinde düzenlenen suç tavsif edilmek suretiyle dava açıldığı, kurulan beraat hükmünün ise katılan tarafından aleyhe temyiz edildiği anlaşılmıştır.
Bu itibarla, iddianame ile Malazgirt Asliye Ceza Mahkemesi’nin 07.02.2006 tarih ve 2004/23-2006/18 E-K sayılı ilamındaki anlatıma, katılanın temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre, temyiz inceleme görevinin Yüksek 7. Ceza Dairesi’ne ait olduğu” gerekçeleriyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 7 ve 15. Ceza Daireleri arasında verilen karşılıklı görevsizlik kararları nedeniyle olumsuz görev uyuşmazlığı çıkmıştır.
Sanıklar hakkında Malazgirt C.Başsavcılığınca düzenlenen iddianamede; “…sanıklardan Orhan’ın suç tarihinde Ziraat Bankası Malazgirt şubesinde görevli memur, sanık …’in ise şef olduğu, müştekinin Malazgirt Ziraat Bankası şubesinde 8447 Euro hesabı bulunduğu, sanık … in bu hesaba ilişkin hesap cüzdanı ile sanık …’a başvurduğu, sanık …’ın müştekiye ait hesabı sanık …’in başvurmasına rağmen kapatarak hesaptaki parayı sanığa Raif’e verdiği, hesabın kapatılmasına ilişkin tediye fişini hesabın kim tarafından kapatıldığını kontrol etmeden bankada şef olan Sanık …’in imzaladığı…” şeklindeki anlatımla sanıkların cezalandırılmaları istemiyle kamu davası açılmış, Malazgirt Asliye Ceza Mahkeme¬since sanıkların eylemlerinin nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilerek dosyanın gönderildiği Muş Ağır Ceza Mahkemesince sanık …’un dolandırıcılık suçundan 5237 sayılı TCY’nın 158/1-f-son maddesi uyarınca cezalandırılmasına, diğer sanıklar … ve …’ın beraatlarına karar verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Yasasının 14. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin tayininde davadaki tavsif esas alınır” hükmüne yer verilmiştir.
İddianame ve görevsizlik kararında sevk maddesi olarak 765 sayılı TCY’nın 503/1 ve 504/1. maddeleri gösterilmiş ise de, niteleme ve anlatım, 4389 sayılı Bankalar Yasasının 22/3 ve sonradan yürürlüğe giren 5411 sayılı Bankacılık Yasasının 160. maddesinde düzenlenen zimmet suçuna yöneliktir. Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararları isabetli olduğundan Yargıtay 7. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 7. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 12.12.2011 gün ve 19251-26242 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 7. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C. Başsavcılığına TEVDİİNE, 29.05.2012 günü oybirliğiyle karar verildi.