YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2012/31
KARAR NO : 2012/31
KARAR TARİHİ : 29.05.2012
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 11 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 25.11.2010
Sayısı : 531–834
İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 11.08.2010 gün ve 40768–9172 sayılı iddianamesi ile; sanık …’in dolandırıcılık ve sahtecilik suçlarından Türk Ceza Yasasının 157/1, 204/1, 53 ve 63. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda İzmir 21. Asliye Ceza Mahkemesince 25.11.2010 gün ve 531–834 sayı ile; sanığın resmi belgede sahtecilik suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 204/1 ve 62. maddeleri uyarınca bir yıl sekiz ay; dolandırıcılık suçundan da aynı Yasanın 157/1, 62, 50/1, 52/2, 53, 58 ve 63. maddeleri uyarınca on kez olmak üzere on ay hapis ve ikibin lira adli para cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, adli para cezalarının yirmi eşit taksitle ödenmesine, hapis cezalarının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezalarının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına, tutukluluk halinin devamına ve mahsuba karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 11. Ceza Dairesince 14.12.2011 gün ve 10367–23369 sayı ile;
“Sanığın iş arayan şikâyetçileri, siyasi parti bürolarına bıraktıkları kişisel bilgilerinden ulaşarak işe yerleştireceği vaadiyle dolandırdığı ve bir siyasi parti binası içerisinde yakalandığında üzerinde sahte sürücü belgesinin ele geçirildiğinin iddia ve kabul olunmasına, iddianamedeki sevke, suç ve iddianame tarihlerine, hükmün konusuna, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre memur olmayan kimsenin resmi belgede sahteciliği suçu yanında daha ağır ceza yaptırımını içeren dolandırıcılık (5237 sayılı TCK’nun 158/1–d) suçundan dava açıldığının kabul edilmesi gerektiği ve kurulan hükümlere yönelen temyiz itirazlarını inceleme görevinin Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu …”
Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 07.02.2012 gün ve 492–7205 sayı ile;
“İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye göre sanığın eyleminin Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 16.10.2007 gün, 5902–6700 sayılı ilamında belirtildiği üzere siyasi parti tüzel kişiliğinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunu teşkil etmeyip, sanığın müştekilerin öz geçmiş ve kişisel bilgilerine ait belgeleri siyasi parti bürolarından temin etmesi ve üzerinde sahte sürücü belgesi bulunması şeklindeki eyleminin TCK’nun 157. maddesindeki dolandırıcılık ve 204/1. maddesindeki resmi belgede sahtecilik suçlarını teşkil ettiği, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesine göre resmi belgede sahtecilik suçunun temyiz incelemesinin Yüksek 11. Ceza Dairesinin görevine dâhil olduğu, …” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 11 ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, dolandırıcılık ve sahtecilik suçlarından açılan kamu davası sonucunda verilen hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Yasasının Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde;
“Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir”
(b) bendinde de; “çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Görevli Yargıtay Ceza Dairesinin belirlenebilmesi için, öncelikle atılı suçlardan yaptırımı ağır olan suçun tespiti gerekmektedir. İddianamedeki anlatıma göre, sahtecilik suçunun yaptırımı iki yıldan beş yıla kadar hapis, dolandırıcılık suçunun yaptırımı ise bir yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adli para cezasıdır. Ancak Daireler arasındaki görev hususunun belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamedeki anlatıma göre sanığın eyleminin, iki yıldan yedi yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adli para cezasını gerektiren nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturma olasılığı bulunmaktadır.
Bu durum karşısında temyiz incelemesinin, Yargıtay Yasasının 14. maddesi uyarınca anılan suçlardan yaptırımı en ağır olan nitelikli dolandırıcılık suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli bulunan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla Yargıtay 11. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan ve yargılama konusu nitelikli dolandırıcılık suçu ile ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, anılan Dairenin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 15. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan beş Kurul Üyesi ise; “temyiz davasına bakma görevinin Yargıtay 11. Ceza Dairesine ait olduğu” düşüncesiyle karşı oy kullanmıştır.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 07.02.2012 gün ve 492–7205 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 29.05.2012 günü oyçokluğuyla karar verildi.