YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2011/30
KARAR NO : 2011/30
KARAR TARİHİ : 18.11.2011

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 20.10.2008
Sayısı : 73-292

Sanıklar … ve …’in görevi kötüye kullanma suçundan 765 sayılı TCY’nın 240/1-son, sanıklar …, … ve …’nın ise görevde bireylere kötü davranma suçundan aynı Yasanın 245/1. maddesi uyarınca cezalandırılmaları istemiyle İzmir C.Başsavcılığının 06.03.2003 gün ve 3196 sayılı ve 10.11.2003 gün ve 3225 sayılı iddianameleri ile açılan kamu davasında;
İzmir 6. Asliye Ceza Mahkemesince verilen sanıkların beraatine ilişkin 03.05.2005 gün ve 245-322 sayılı hükmün, katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 12.07.2007 gün ve 2029-6681 sayı ile;
“…Sanıklar …, … ve …’nın hırsızlık suçundan şüpheli katılan Ali Yılmaz’a suçunu söyletmek amacıyla elektrik ve tazyikli su verme gibi yöntemlerle işkence yapıldığının iddia edilmesi karşısında sanıkların eyleminin kanıtlanması durumunda 765 sayılı TCY’nın 243. (5237 sayılı TCY’nın 94.) maddesine uyabileceği ve kanıtları değerlendirip suçu nitelendirmenin ağır ceza mahkemesinin görevine gireceği gözetilmeden, görevsizlik kararı yerine yargılamaya devamla hüküm kurulması” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan İzmir 6. Asliye Ceza Mahkemesince 01.11.2007 gün ve 483-659 sayı ile görevsizlik kararı verilmesi üzerine dosyanın gönderildiği İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesince 20.10.2008 gün ve 73-292 sayı ile;
Sanık … hakkında görevi kötüye kullanmak suçundan açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına, diğer sanıkların beraatine karar verilmiştir.
Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 05.11.2010 gün ve 25495-18533 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eyleme, Yargıtay Yasasının 14.maddesine ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Yargıtay 8. Ceza Dairesince ise 14.07.2011 gün ve 16299-6405 sayı ile;
“Sanıklar … ile … hakkında 765 sayılı TCK’nın 240/1-son maddesi uyarınca cezalandırılmaları istemi ile açılan davada, verilen beraat kararına yönelik temyiz istemi hakkında görüş bildirilmediği ve sanıklar …, … ile … hakkında 765 sayılı TCK’nın 245/1. madde ve fıkrasına aykırılık suçundan kurulan beraat hükmünün ise bozulmuş olması karşısında, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu Kararları ile Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre inceleme görevinin dosyayı daha önce inceleyerek karar veren Yargıtay Yüksek (4.) Ceza Dairesi’ne ait olduğu” gerekçeleri ile karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Olumsuz görev uyuşmazlığının giderilmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yukarıda açıklandığı şekilde Yargıtay 4. ve 8. Ceza Daireleri arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
Çözümlenmesi gereken uyuşmazlık görevi kötüye kullanma ve görevde bireylere kötü davranma suçlarından açılan kamu davalarında verilmiş bulunan hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
14.02.2011 tarih ve 27846 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 09.02.2011 gün ve 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın değişik 14. maddesinde,
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir…” hükmü yer almaktadır.
Çeşitli suçlara ilişkin davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
İddianamedeki anlatıma göre temyize konu suçlar 765 sayılı TCY’nın 240. ve 5237 sayılı TCY’nın 257/1. maddelerinde yaptırıma bağlanan görevi kötüye kullanma, 765 sayılı TCY’nın 243 ve 5237 sayılı Yasanın 94. maddelerinde yaptırıma bağlanan işkence suçlarıdır.
Bu suçlardan görevi kötüye kullanma suçunun cezası 765 sayılı TCY’nın 240. maddesi uyarınca 1 yıldan 3 yıla kadar hapis ve adli para, 5237 sayılı TCY’nın 257. maddesi uyarınca 6 aydan 2 yıla kadar hapis, işkence suçunun cezası 765 sayılı TCY’nın 243. maddesi uyarınca 8 yıla kadar ağır hapis ve kamu hizmetlerinden yasaklılık, 5237 sayılı TCY’nın 94. maddesi uyarınca 3 yıldan 12 yıla kadar hapis cezalarından ibarettir. Bu iki suça ilişkin hapis cezalarının üst sınırı fazla olan işkence suçuna ilişkin davanın diğerine oranla daha ağır olduğu ve temyiz incelemesi yapacak daireyi belirlemede ölçü alınması gerektiği kabul edilmelidir.
2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın yukarıda yer verilen 14. maddesi hükmü ile,
02.06.2011 tarih ve 27952 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 01/07/2011 tarihinde yürürlüğe giren 12.05.2011 gün ve 2011/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu Kararı’nın “Ceza Dairelerine İlişkin Ortak Hükümler” başlıklı bölümün 4. maddesindeki:
“Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş bulunan dosyaların, tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde, yeni iş bölümüne göre ilgili daire tarafından incelenmesine” hükmü gözetildiğinde, dosyayı temyizen inceleme görevinin Yargıtay 8. Ceza Dairesine ait olduğu anlaşılmaktadır.
Bu itibarla Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ :
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 14.07.2011 gün ve 16299-6405 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 18.11.2011 günü oybirliği ile karar verildi.