YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2010/9
KARAR NO : 2010/10
KARAR TARİHİ : 27.05.2010

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8. ve 11. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 23.03.2005
Sayısı : 350-46

Sanıklar hakkında 4422 sayılı Yasaya aykırılık, evrakta sahtecilik, 213 sayılı Yasaya aykırılık ve dolandırıcılık suçlarından açılan kamu davası üzerine İstanbul 1 no’lu DGM’nce tensiben 4422 sayılı Yasaya aykırılık, evrakta sahtecilik ve dolandırıcılık suçları dışında kalan diğer suçlara ilişkin evrak hakkında görevsizlik kararı verilerek sürdürülen yargılama sonucunda 14.06.2001 gün ve 87-149 sayı ile;
“1- Her ne kadar sanıklar …, …,…..hakkında 4422 sayılı çıkar amaçlı suç örgütü oluşturmak ve örgüte katılmak suçlarından cezalandırılmaları için kamu davası açılmış ise de, atılı suçun yasal unsurları gerçekleşmediğinden sanıkların ayrı ayrı beraatlerine,
2- Her ne kadar sanıklar …, …, …, ….. hakkında özel belgede müteselsilen sahtekârlık yapmak, kamu kurum ve kuruluşlarının zararına olarak dolandırıcılık yapmak suçlarından cezalandırıl¬ma¬ları için kamu davaları açılmış ise de, atılı suçlara bakmanın Devlet Güvenlik Mahkeme¬lerinin görevine girmediği, 2845 Yasa kapsamından anlaşıldığından, bu suçlarla ilgili dosyanın tefrik edilerek mahkememizin görevsizliğine,
Sanıkların TCK’nun 504/7, 345, 80, 31, 33, 40. maddeleri gereğince cezalandırıl¬ma¬ları için dosyanın görevinin İstanbul Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine” karar verilmiştir.
Katılan vekilinin temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 06.05.2002 gün ve 12511-5812 sayı ile;
“Görevsizlik kararının temyizi kabil kararlardan olmayıp itirazı kabil kararlardan olması sebebiyle görevsizlik kararına ilişkin temyiz talebinin CMUK’nun 317. maddesi gereğince istem gibi oybirliğiyle reddine,
Bir işbirliği ve örgütsel dayanışması içinde haksız vergi iadesi almak amacı ile paravan şirketler kuran sanıkların eylemlerinin iddianamedeki nitelemeye, dosyadaki bilgi ve belgelere göre TCK’nun 313. maddesinde tanımı yapılan cürüm işlemek için teşekkül oluşturmak suçunu oluşturduğu ve buna göre hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, 4422 sayılı Yasada tanımı yapılan suçu oluşturmadığı gerekçesi ile yazılı biçimde beraat hükmü kurulması” isabetsizliğinden hüküm bozulmuştur.
Bozmaya uyan İstanbul 1 no’lu DGM’since 03.09.2002 gün ve 195-215 sayı ile;
“1- Her ne kadar sanıklar …, …, Sait Müfit Arıkan, … hakkında 4422 sayılı çıkar amaçlı suç örgütü oluşturmak ve örgüte katılmak suçlarından cezalandırılmaları için kamu davası açılmışsa da, sanıkların eylemlerinin cürüm işlemek için teşekkül oluşturmak suçunu oluşturduğu, anlaşıldığından, 4723 sayılı Kanunla değişik 2845 sayılı Kanunun 9. maddesi gereğince atılı suça bakmanın mahkememizin görevine girmediği anlaşıldığından mahkememizin görevsizliğine,
Sanıklar …, …, Sait Müfit Arıkan, Ferudun Kızgınkaya’nın TCK’nun 313/1-4. maddeleri gereğince cezalandırılmaları için dosyanın yetkili ve görevli İstanbul Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine”, 06.09.2002 gün ve 344-194 sayılı ek karar ile de;
“Sanık … hakkında her ne kadar 4422 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kamu davası açılmış ise de, sanığın eyleminin cürüm işlemek için kurulan teşekküle üye olmak suçunu oluşturduğu, TCK 313. maddesine uygun olduğu, bu suçun da yargılamasının 2845 sayılı Yasanın 9. maddesi gereğince mahkememiz görevine girmediği anlaşıldığından mahkememizin görevsizliğine,
Sanık …’in TCK 313/1-4. maddeleri gereğince mahkememizce görev¬siz¬lik kararı verilen 2002/195 esas sayılı dosyadaki sanıklarla birlikte yargılamasının yapılarak cezalandırılması için dosyanın yetkili ve görevli İstanbul Ağır Ceza Mahkemesine gönderil¬mesine” karar verilmiştir.
Görevsizlik kararları üzerine yargılamayı yapan İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesince 23.03.2005 gün ve 350-46 sayı ile;
“…Sanıkların atılı suçu işledikleri hususunda mahkûmiyetlerine yeterli derecede kesin ve kanaat verici delil elde edilemediğinden müsnet suçtan ayrı ayrı beraetlerine” karar verilmiştir.
Katılanın temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 27.02.2007 gün ve 1380-1579 sayı ile;
“Sevkteki eylem tanımına, temyiz edilen hüküm konusuna ve uygulamaya, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre” görevsizlik kararı verilmiş, dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince de 27.01.2010 gün ve 2472-174 sayı ile;
“İddianame, İstanbul 1 nolu Devlet Güvenlik Mahkemesi’nin 14.06.2001 gün ve 2001/87-149 esas-karar sayılı cürüm işlemek için teşekkül oluşturmak suçundan mahkûmiyet, dolandırıcılık ve sahtecilik suçlarından verilen görevsizlik kararı ve bu hükmü inceleyen Yüksek 8. Ceza Dairesinin 06.05.2002 gün ve 2001/12511 esas, 2002/5812 sayılı ilamı ile dolandırıcılık ve sahtecilik suçlarından hükme yönelik temyiz istemlerinin reddiyle bu hükümlerin kesinleşmiş olması ve verilen bozmaya uyularak cürüm işlemek için teşekkül oluşturmak suçundan kurulan aynı mahkemenin 03.09.2002 gün ve 2002/195-215 esas-karar sayılı görevsizlik kararı içeriğine ve İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesi’nin beraate ilişkin kararından, hüküm fıkrasında anılan suçlarla ilgili bir karar verilmemiş olmasına, temyizin kapsamına, daha önce 8. Ceza Dairesince karar verilmiş olmasına, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu kararları ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevi Yüksek 8. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle karşı görevsizlik kararı verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için dosya Yargıtay Birinci Başkan¬lı¬ğına gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerek¬çelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLET ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yukarıda açıklandığı şekilde Yargıtay 8. Ceza Dairesi ile 11. Ceza Dairesi arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
Dosya incelendiğinde;
Yargıtay 8. Ceza Dairesince 06.05.2002 gün ve 12511-5812 sayılı bozma kararından sonra İstanbul 1 no’lu DGM tarafından verilen görevsizlik kararına dayalı olarak yargılama 765 sayılı TCY’nın 313. maddesinde düzenlenen cürüm işlemek için teşekkül oluşturma suçuna ilişkin olarak sürdürüldüğünden, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın 14. maddesi uyarınca bu suçlara bakmakla görevli olan Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Öte yandan, İstanbul 1 no’lu DGM tarafından 14.06.2001 gün ve 87-149 sayı ile verilen ilk hükmün temyiz edilmesi üzerine, incelemenin Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapıla¬rak 06.05.2002 gün ve 12511-5812 sayı ile dosyanın muktezaya bağlandığı gözetildiğinde, bu açıdan da temyiz incelemesinin Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerektiği sonucuna ulaşılmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 11. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incele¬mesi yapılmak üzere Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 27.02.2007 gün ve 1380-1579 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.05.2010 günü oybirliğiyle karar verildi.