YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2010/21
KARAR NO : 2010/22
KARAR TARİHİ : 15.07.2010

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 5 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi Asliye Ceza
Günü : 21.06.2006
Sayısı : 73–146

Çınar C.Başsavcılığının 28.03.2006 gün ve 37 sayılı iddianamesiyle;
Sanığın, 11 yaşındaki mağdureyi kaçırarak cinsel amaçla hürriyetten yoksun bırakma suçunu işlediği iddiasıyla, 5237 sayılı TCY’nın 109/3-a, b, f-5. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasında;
Çınar Asliye Ceza Mahkemesince 21.06.2006 gün ve 73–146 sayı ile; Sanığın 5237 sayılı TCY’nın 109/1, 109/3-f, 31/3, 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 23/1. maddesi uyarınca sanık hakkında kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, sanık müdafii tarafından temyiz edilen hükmü inceleyen Yargıtay 5. Ceza Dairesince 17.04.2008 gün ve 3338–3561 sayı ile;
“İddianame içeriğine, sevke, sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan açılan dava ve kurulan hükme, temyizin içeriğine ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre işin incelenmesi Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 26.04.2010 gün ve 7757–6128 sayı ile;
“Sevkteki eylem tanımına, temyiz edilen hüküm konusuna ve uygulamaya, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre işin incelenmesi Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararı verilmiş olmakla;
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gön¬de¬rilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan verilen hükmün temyizi üzerine, Yargıtay 5. Ceza Dairesi ile 8. Ceza Dairesi arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
Dosya incelendiğinde;
Sanık …’nun, mağdure Fidan Gezici’ye karşı işlediği eylemle ilgili olarak; iddianame ile dava açılırken eylem “mağdurenin cinsel amaçla sanık tarafından kaçırıldığı” şeklinde tanımlanmış ve sanığın 5237 sayılı Yasanın 109/3-a, b, f-5, 31/3. maddeleri uyarınca cezalandırılması istenmiştir.
Yargıtay Yasasının 14. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin tayininde davadaki tavsif esas alınır.” hükmü yer almaktadır. Davadaki tavsif ibaresinden; normalde “iddianamedeki tavsif”, yargılama sırasında görevsizlik kararı ile başka bir mahkemeye gönderilmiş bulunan davalarda ise, “görevsizlik kararındaki tavsif” anlaşılmalıdır.
Şu durumda, eylemin “cinsel amaçla hürriyetten yoksun bırakma” şeklinde vasıflandırılması suretiyle açılan dava sonunda verilen kararı temyiz yoluyla inceleme yetkisi, Yargıtay Yasasının 14. maddesi uyarınca “cinsel amaçlı olarak hürriyetten yoksun bırakma” suçuyla ilgili temyiz davasına bakmakla görevli olan Yargıtay 5. Ceza Dairesine ait olmalıdır.
Bununla birlikte; “cinsel amaçla hürriyetten yoksun bırakma” 5237 sayılı Yasada ayrı bir suç gibi değil, sanki hürriyetten yoksun bırakma suçunun ağırlaştırıcı nedeni gibi düzenlenmiş olup, bu suç için bağımsız bir ceza belirlenmesi yerine, hürriyetten yoksun bırakma suçundan verilen cezanın belli oranda artırılması usulü öngörülmüş ise de; Yeni Ceza Yasası sisteminde “amaç”ın suçun unsurlarından birisi olarak kabul edilmesi ve bu suçun da, ancak özel bir amaçla (cinsel amaçla) işlenebilmesi; “cinsel amaçla hürriyetten yoksun bırakma”yı, “hürriyetten yoksun bırakma” suçundan ayırmakta ve ayrı bir suça dönüştürmektedir. Dolayısıyla, 5237 sayılı Yasanın 109. maddesinin 5. fıkrası, 109. maddenin 1. ve 2. fıkralarındaki suçtan farklı, ayrı bir suçu düzenlemektedir.
Bu anlayış, 765 sayılı Yasa dönemindeki anlayışa da uygundur. Zira o dönemde, hürriyetten yoksun bırakma suçu ile cinsel amaçla hürriyetten yoksun bırakma suçu farklı bölümlerde düzenlenmiş olup; 179. maddedeki hürriyetten yoksun bırakma suçu Yargıtay 8. Ceza Dairesinin, 429 ve devamı maddelerde düzenlenmiş olan cinsel amaçla hürriyetten yoksun bırakma suçu ise Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevleri arasında sayılmıştır.
Bu itibarla, önceki uygulamanın değiştirilmesini gerektirecek yeni bir düzenleme bulunmadığından; Yargıtay Yasasının 14. maddesinde “cinsel amaçla hürriyetten yoksun bırakma” suçundan açılmış bulunan temyiz davasının Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevleri arasında sayılması nedeniyle, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı yerinde görülmekle, Yargıtay 5. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 5. Ceza Dairesinin 17.04.2008 gün ve 3338–3561 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 5. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.07.2010 günü oybirliği ile karar verildi.