Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2010/19 E. 2010/20 K. 27.05.2010 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2010/19
KARAR NO : 2010/20
KARAR TARİHİ : 27.05.2010

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 2. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Sulh Ceza
Günü : 24.04.2006
Sayısı : 149–44

Sanık … hakkında, Altıntaş Cumhuriyet Başsavcılığınca 08.12.2005 gün ve 184 sayılı iddianame ile, “Sanığın çay kenarında olup müştekinin tarlasına yakın yerdeki dört söğüt ağacını kökünden kesmek suretiyle müştekinin tarlasını etkileyebilecek biçimde taşkın tehlikesine sebebiyet verdiğinden bahisle” 5237 sayılı TCY’nın 170/2. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonunda, sanığın, yüklenen suçtan beraatına karar verilmiş, bu hükmün katılan tarafından temyiz edilmesi üzerine de;
Yargıtay 8. Ceza Dairesince, 24.11.2009 gün ve 180–14889 sayı ile;
“Sevkteki eylem tanımına, temyiz edilen hüküm konusuna ve uygulamaya, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanunun 14. maddesine göre inceleme görevi Yargıtay Yüksek 2. Ceza Dairesine ait olmakla Dairemizin görevsizliğine, dosyanın ilgili Daireye gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine”
Yargıtay 2. Ceza Dairesince ise, 08.04.2010 gün ve 98-11140 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirme ve sevke, Yargıtay Kanunu’nun 14.maddesi ve temyizin kapsamına göre, sanığa atılı 5237 sayılı TCY’nın 170/2. maddesinde düzenlenen genel güvenliği tehlikeye sokmak suçundan temyizi inceleme görevi Yüksek 8.Ceza Dairesine ait olduğundan dairemizin görevsizliğine, görevli dairenin belirlenmesi için dosyanın Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna sunulmak üzere Yargıtay C.Başsavcılığına gönderilmesine”
Karar verilerek; dosya, oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlan¬mıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan verilen hükmün temyizi üzerine, Yargıtay 8. Ceza Dairesi ile Yargıtay 2. Ceza Dairesi arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
Yargıtay Yasasının 14. maddesine göre, Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlen¬mesinde iddianamedeki vasıflandırma esas alınır.
Bununla birlikte, Yargıtay Yasasının 14. maddesinin, 765 sayılı TCY esas alınarak düzenlenmiş olması nedeniyle, 5237 sayılı TCY’nda yer alan bir kısım suçlar 14. maddenin kapsamına girmemektedir.
5237 sayılı TCY’nın 170/2. maddesindeki “kasten taşkın tehlikesine neden olma” suçu da bu suçlardan bir tanesidir.
Nitekim, 170. maddenin başlığı “genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması” olup; bu maddenin 1. fıkrasında düzenlenen “kasten taşkına neden olma suçu”, 765 sayılı TCY’nın 373. maddesinde düzenlenen suçun benzeri olduğundan, bu suçlardan açılan davalar sonunda verilen hükümlerin Yargıtay 8. Ceza Dairesince incelenmesi gerekeceğinde kuşku bulunmamaktadır.
5237 sayılı TCY’nın 170. maddesinin 2. fıkrasında düzenlenen “kasten taşkın tehlikesine neden olma” suçu 765 sayılı TCY’nda bulunmayan ve ilk defa 5237 sayılı TCY’nda ihdas edilen bir suç olmakla birlikte; 170. maddenin 1. fıkrasında düzenlenmiş bulunan “kasten taşkına neden olma” suçuna bakmakla görevli olan Yargıtay 8. Ceza Dairesinin, gerek suçlar arasındaki benzerlik, gerekse her iki suça aynı maddede yer verilmiş olması nedeniyle “170. maddenin 2. fıkrasında yer alan kasten taşkın tehlikesine neden olma” suçundan açılmış bulunan davalarla ilgili olarak verilen hükümleri de temyizen incelemesi gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 24.11.2009 gün ve 180–14889 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.05.2010 günü oybirliği ile karar verildi.